Encontrados 123 resultados para: Jonathan

  • et ait Jonathan absit hoc a te neque enim fieri potest ut si certo cognovero conpletam patris mei esse malitiam contra te non adnuntiem tibi (Liber I Samuelis 20, 9)

  • responditque David ad Jonathan quis nuntiabit mihi si quid forte responderit tibi pater tuus dure (Liber I Samuelis 20, 10)

  • et ait Jonathan ad David veni egrediamur in agrum cumque exissent ambo in agrum (Liber I Samuelis 20, 11)

  • ait Jonathan ad David Domine Deus Israël si investigavero sententiam patris mei crastino vel perendie et aliquid boni fuerit super David et non statim misero ad te et notum tibi fecero (Liber I Samuelis 20, 12)

  • hæc faciat Dominus Jonathan et hæc augeat si autem perseveraverit patris mei malitia adversum te revelabo aurem tuam et dimittam te ut vadas in pace et sit Dominus tecum sicut fuit cum patre meo (Liber I Samuelis 20, 13)

  • pepigit ergo fœdus Jonathan cum domo David et requisivit Dominus de manu inimicorum David (Liber I Samuelis 20, 16)

  • et addidit Jonathan dejerare David eo quod diligeret illum sicut animam enim suam ita diligebat eum (Liber I Samuelis 20, 17)

  • dixitque ad eum Jonathan cras kalendæ sunt et requireris (Liber I Samuelis 20, 18)

  • cumque sedisset rex super cathedram suam secundum consuetudinem quæ erat juxta parietem surrexit Jonathan et sedit Abner ex latere Saul vacuusque apparuit locus David (Liber I Samuelis 20, 25)

  • cumque inluxisset dies secunda post kalendas rursum vacuus apparuit locus David dixitque Saul ad Jonathan filium suum cur non venit filius Isai nec heri nec hodie ad vescendum (Liber I Samuelis 20, 27)

  • et respondit Jonathan Sauli rogavit me obnixe ut iret in Bethleem (Liber I Samuelis 20, 28)

  • iratus autem Saul adversus Jonathan dixit ei fili mulieris virum ultro rapientis numquid ignoro quia diligis filium Isai in confusionem tuam et in confusionem ignominiosæ matris tuæ (Liber I Samuelis 20, 30)


“Não se desencoraje, pois, se na alma existe o contínuo esforço de melhorar, no final o Senhor a premia fazendo nela florir, de repente, todas as virtudes como num jardim florido.” São Padre Pio de Pietrelcina