Księga Rodzaju, 26
13. I tak stawał się on coraz bardziej zasobny, aż dorobił się wielkiej majętności.
13. I tak stawał się on coraz bardziej zasobny, aż dorobił się wielkiej majętności.
Genesis 26 opowiada historię Izaaka, syna Abrahama, który stał przed trudnościami w swojej podróży z powodu głodu w krainie Kanaanu. Musiał przenieść się do regionu Gerar, gdzie Bóg go obficie pobłogosławił, ale także spotkał się z konfliktami z mieszkańcami. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Księdze Rodzaju 26, z wyłączeniem wersetów tego rozdziału:
Rodzaju 12:10: „Teraz był głód na ziemi, a Abram zszedł do Egiptu do pielgrzymki, ponieważ głód był wielki na ziemi”. Ten werset opowiada o głodzie, z którym napotkał Abraham, co doprowadziło go do tymczasowego przeprowadzki do Egiptu. Izaak spotkał się z podobną sytuacją do wygenerowania.
Psalm 37:7: „Spoczywaj w Panu i poczekaj na niego; nie irytuj cię z powodu tego, który rozwija się na jego drodze, z powodu człowieka, który wykonuje niezdolną przebiegłość”. Ten werset mówi o znaczeniu zaufania Bogu i nie martwi się o okoliczności zewnętrzne, coś, co Izaak zrobił, ufając boskiej obietnicy, że go pobłogosławi.
Mateusza 5:44: „Ale mówię wam, kocham waszych wrogów i modlę się o to, dlaczego cię rozczarowuje”. Ten werset mówi o podejściu, którego Jezus oczekuje od swoich naśladowców o wrogach i prześladowcach. Izaak wykazał to podejście, szukając pokoju z mieszkańcami generowania pomimo poprzednich konfliktów.
Hebrajczyków 12:14: „Śledziłem pokój ze wszystkimi i uświęceniem, bez których nikt nie zobaczy Pana”. Ten werset mówi o znaczeniu poszukiwania pokoju i świętości w naszych związkach i postawach. Izaak szukał pokoju z mieszkańcami generowania, nawet konieczności radzenia sobie z konfliktami.
1 Piotra 5:7: „Rzucając na niego cały twój niepokój, ponieważ on cię opiekuje”. Ten werset mówi o znaczeniu zaufania Bogu we wszystkich sytuacjach, coś, co Izaak wykazał, ufając boskim przepisom podczas głodu i boskiego błogosławieństwa do wygenerowania.
“Lembre-se de que os santos foram sempre criticados pelas pessoas deste mundo, e puseram sob seus pés o mundo e as suas máximas .” São Padre Pio de Pietrelcina