Bíblia Católica
 

List do Rzymian, 6

13. Nie oddawajcie też członków waszych jako broń nieprawości na służbę grzechowi, ale oddajcie się na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości na służbę Bogu.

Versículos relacionados com List do Rzymian, 6:

Rzymian 6 to rozdział, który zajmuje się znaczeniem śmierci i zmartwychwstania Chrystusa w życiu chrześcijanina. Rozdział mówi o potrzebie śmierci za grzech i życia wobec Boga. Podkreśla także łaskę Bożej, dając zbawienie jako bezpłatny dar, ale który wymaga odpowiedzi na uświęcenie i posłuszeństwo tym, którzy ją otrzymują.

Rzymian 6:4 - „Dlatego zostaliśmy pochowani z Nim w śmierci przez chrzest, który podobnie jak Chrystus został wychowany z martwych przez chwałę Ojca, żyjemy również nowe życie”. Werset ten podkreśla znaczenie chrztu jako symbolu śmierci grzechu i zmartwychwstania dla nowego życia w Chrystusie, które jest podkreślane w rozdziale.

Rzymian 6:11 - „Więc uważasz się również za śmierci grzechu, ale żywy do Boga w Chrystusie Jezusie”. Werset ten podkreśla znaczenie uznania śmierci za grzech i potrzebę życia dla Boga w Chrystusie.

Rzymian 6:14 - „Albowiem grzech ich nie zdominuje, ponieważ nie jesteś zgodnie z prawem, ale pod łaską”. Ten werset podkreśla wolność, którą mamy w Chrystusie, nie będąc już zdominowanym przez grzech, ale łaską.

Rzymian 6:23 - „Pensja grzechu jest śmiercią, ale wolnym darem Boga jest życie wieczne w Chrystusie Jezusie, naszym Panu”. Ten werset podkreśla łaskę Bożej, dając życie wieczne jako wolny dar, ale także powagę grzechu i konsekwencje śmierci.

Rzymian 6:6 - „Wiemy, że nasz stary człowiek został z nim ukrzyżowany, aby ciało grzechu zostało zniszczone i nie będziemy już niewolnikami grzechu”. Ten werset podkreśla potrzebę pozbycia się starego człowieka, grzechu i odnowienia w Chrystusie, który jest głównym tematem Rzymian 6.





“A natureza humana também quer a sua parte. Até Maria, Mãe de Jesus, que sabia que por meio de Sua morte a humanidade seria redimida, chorou e sofreu – e como sofreu!” São Padre Pio de Pietrelcina