Księga Hioba, 3
22. cieszą się, skaczą z radości, weselą się, że doszli do grobu.
22. cieszą się, skaczą z radości, weselą się, że doszli do grobu.
W pracy rozdział 3, po przeklinaniu w dniu, w którym się urodził, Job zaczyna żałować własnego życia i zadawać pytanie, dlaczego oszczędzono mu z martwych narodzin lub umrzeć po urodzeniu. Mówi o tym, jak teraz cierpi i życzy śmierci, ponieważ jego ból jest zbyt wielki, by przetrwać. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w pracy 3:
Jeremiasz 20:18: „Dlaczego zostawiłem matkę, aby zobaczyć pracę i smutek, aby pochłonąć moje dni wstydu?” Ten werset mówi o przesłuchaniu proroka Jeremiasza o cele jego życia i cierpieniu, z którym się boryka.
Psalm 6:6: „Jestem zmęczony jękiem; całą noc pływam we łzach do mojego łóżka, zalewając je moje łóżko”. Ten werset przedstawia udrękę i smutek, które Job wyraża w swoim lamencie w rozdziale 3.
Psalm 88:3: „Bo moja dusza jest pełna udręki, a moje życie zbliża się do Seol”. Ten werset wyraża wrażenie, że śmierć byłaby ulgą dla jego cierpienia.
Psalm 22:1-2: „Boże, mój Boże, dlaczego mnie opuściłeś? Dlaczego jesteś tak daleko od pomocy mi i słowami moich chorych?, Ale nie mam cichu”. Ten werset odzwierciedla lament i poczucie porzucenia pracy w jego cierpieniu.
Psalm 42:5: „Dlaczego jesteś zabity, o moją duszę i dlaczego jesteście we mnie zaniepokojeni? Czekaj w Bogu, bo nadal będę cię chwalić za zbawienie w twojej obecności”. Ten werset mówi o znaczeniu utrzymywania wiary i nadziei w Bogu, nawet w trakcie cierpienia.
“Vive-se de fé, não de sonhos.” São Padre Pio de Pietrelcina
