Fondare 442 Risultati per: Dawid i Nathan
Dawid przybył do Saula i przebywał z nim. Saul pokochał go bardzo. Dawid stał się jego giermkiem. (1 Księga Samuela 16, 21)
A kiedy zły duch zesłany przez Boga napadał na Saula, brał Dawid cytrę i grał. Wtedy Saul doznawał ulgi, czuł się lepiej, a zły duch odstępował od niego. (1 Księga Samuela 16, 23)
Dawid był synem Efratejczyka, tego, który pochodził z Betlejem judzkiego, a nazywał się Jesse i miał ośmiu synów. W czasach Saula był on stary i podeszły [w latach] "pośród mężów". (1 Księga Samuela 17, 12)
Dawid był najmłodszy, trzej starsi wyruszyli za Saulem. (1 Księga Samuela 17, 14)
[Dawid] często odchodził od Saula, aby pasać owce swojego ojca w Betlejem. (1 Księga Samuela 17, 15)
Wstał więc Dawid wcześnie rano, powierzając owce stróżowi, i zabrawszy [zapasy], poszedł według polecenia Jessego. Kiedy zbliżył się do obozowiska, wojsko wyruszyło na pole walki i wznosiło wojenny okrzyk. (1 Księga Samuela 17, 20)
Dawid zrzuciwszy z siebie niesiony ciężar i oddawszy go w opiekę strażnikowi taboru, pobiegł na pole walki. Gdy przybył, pozdrowił swoich braci. (1 Księga Samuela 17, 22)
Podczas tej rozmowy z nimi wystąpił z szyków filistyńskich właśnie ów harcownik imieniem Goliat, Filistyn z Gat, i wygłaszał owe słowa. Usłyszał je Dawid. (1 Księga Samuela 17, 23)
Odezwał się Dawid do stojących obok niego ludzi: Co uczynią takiemu, który pokona tego Filistyna i odejmie hańbę od Izraela? Kto to jest ten nieobrzezany Filistyn, który urąga wojsku Boga żywego? (1 Księga Samuela 17, 26)
Gdy starszy jego brat, Eliab, usłyszał, że Dawid rozmawiał z ludźmi, uniósł się gniewem na Dawida i zawołał: Po co tu przyszedłeś? Komu zostawiłeś ową małą trzodę na pustyni? Znam ja pychę i złość twojego serca: przybyłeś tu, aby tylko przypatrzyć się walce. (1 Księga Samuela 17, 28)
Dawid odrzekł: Cóż teraz uczyniłem? Wszak to było tylko słowo. (1 Księga Samuela 17, 29)
Słyszano te słowa, które wypowiedział Dawid; doniesiono Saulowi, kazał go więc przyprowadzić. (1 Księga Samuela 17, 31)
