Cattolica Bibbia
 

Księga Zachariasza, 11

13. Jednak Pan rzekł do mnie: Wrzuć do skarbony tę nadzwyczajną zapłatę, której w ich przekonaniu byłem godzien. Wziąłem więc trzydzieści srebrników i wrzuciłem je do skarbony domu Pańskiego.

Versi relativi a Księga Zachariasza, 11:

Zachariasz 11 to rozdział, który zajmuje się zniszczeniem Izraela i odrzuceniem Mesjasza przez Żydów. Prorok mówi o pastorach, którzy porzucają trzodę i łamanie przymierza między Bogiem a ludem Izraela. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Zachariasz 11:

Izajasza 53:3: „Zignorowany i odrzucony przez ludzi, człowiek bólu i doświadczony w cierpieniu; i jako jeden z których mężczyźni ukryli twarz, był pogardzany, a my wcale tego nie zrobiliśmy”. Ten werset mówi o odrzuceniu Mesjasza dla Żydów, którzy nie rozpoznali go za Syna Bożego.

Jeremiasz 23:1: „Biada pasterzom, którzy niszczą i rozpraszają owce mojego pastwiska, mówi Pan”. Ten werset opowiada o zaniedbaniu pastorów dbanie o stadę Boga, która jest podobna do sytuacji opisanej w Zachariasza 11.

Ezechiel 34:10: „Tak mówi Pan Bóg, oto jestem przeciwko pasterzom; z jego rąk będę potrzebować moich owców i nie zmuszam ich do karmienia owce, aby nie stały już sami; dostarczę moje. owce z twoich ust, aby nie służyli na pastwisku. ” Werset ten odnosi się również do zaniedbania pastorów dbaniem o stadę Boga i potrzebę interweniowania przez Boga, aby zbawić jego owce.

Psalm 79:1: „O Boże, poganie weszli wasze dziedzictwo; zanieczyszczyli waszą świętą świątynię; Jeruzalem zredukował się do kamieni”. Ten psalm mówi o zniszczeniu Jerozolimy i świątyni Bożej, która została przepowiedziana w Zachariasza 11.

Mateusza 21:42: „Jezus powiedział do nich, nigdy nie czytał w Piśmie Świętym, kamieniem, który odrzucili budowniczowie, stał się głównym kamieniem, kątowym; czy to pochodzi od Pana i jest cudowny dla naszych oczu?” Werset ten odnosi się do odrzucenia Mesjasza przez żydowskich przywódców religijnych i jego ostateczne znaczenie jako kamień węgielny Kościoła Bożego.





“É doce o viver e o penar para trazer benefícios aos irmãos e para tantas almas que, vertiginosamente, desejam se justificar no mal, a despeito do Bem Supremo.” São Padre Pio de Pietrelcina