Cattolica Bibbia
 

Księga Wyjścia, 16

1. Następnie wyruszyli z Elim. Przybyło zaś całe zgromadzenie Izraelitów na pustynię Sin, położoną między Elim a Synajem, piętnastego dnia drugiego miesiąca od ich wyjścia z ziemi egipskiej.

Versi relativi a Księga Wyjścia, 16:

Rozdział 16 Exodusa opisuje Boski przepis dla ludu Izraela na pustyni przez mannę i przepiórkę. Ponadto istnieje instrukcja zbierania manny i zakazania jej na noc. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:

Powtórzonego Prawa 8:3 - „I on cię upokorzył i pozwolił ci głodować i podtrzymać Mannę, których nie wiedziałeś, ani twoi rodzice go nie wiedzieli; sprawić wrażenie, że człowiek nie będzie żył tylko chleba, ale z tego wszystkiego tego wychodzi z ust Pana, żyje człowiekiem. ” Werset ten odnosi się do manny dostarczonej przez Boga na pustyni i wskazuje, że lud Izraela musi polegać na Bogu za Jego postanowienie.

Jana 6:31 - „Nasi rodzice jedli mannę na pustyni, jak się napisano, dał im chleb nieba”. W tym wersecie Jezus wspomina mannę jako cud wykonany przez Boga w celu zapewnienia żywności ludowi Izraela.

2 Koryntian 8:15 - „Jak jest napisane, co nie zostało zebrane o wiele więcej; i co nie mniej zbierało”. Ten werset odnosi się do instrukcji Boga o kolekcji Manny, która powinna wystarczyć na każdy dzień.

Exodus 16:4 - „Wtedy Pan powiedział Mojżeszowi: oto sprawię, że deszcz chleb z nieba, a ludzie wyjdą i zbierają część codziennie na każdy dzień, że mogę to udowodnić, czy jest w środku moje prawo czy nie. " Jest to jeden z wersetów, które opisują Boski przepis dla ludu Izraela przez mannę.

Exodus 16:19-20 - „A Mojżesz powiedział do nich: nikt nie zostawia go na następny ranek. Ale nie słuchali Mojżesza, a niektórzy zostawili go na następny ranek, tworzyli zwierzęta i pachniał źle; a Mojżesz był oburzone przeciwko nim ”. Wersety te opisują zakaz utrzymania manny z dnia na dzień i konsekwencją nieposłuszeństwa dla tego porządku.





“Não se desencoraje, pois, se na alma existe o contínuo esforço de melhorar, no final o Senhor a premia fazendo nela florir, de repente, todas as virtudes como num jardim florido.” São Padre Pio de Pietrelcina