Ewangelia Mateusza, 7
28. Gdy Jezus dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką.
28. Gdy Jezus dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką.
Święty Mateusza 7 zaczyna się od Jezusa nauczania o osądzaniu innych, ostrzegając, że zostaniemy osądzeni w taki sam sposób, jak oceniamy innych. Nadal mówi o wąskiej i szerokiej, dobrej i złej ścieżce oraz o znaczeniu praktykowania woli Bożej. Jezus mówi także o tych, którzy nazywają go Panem, ale nie robią woli Bożej, a kończy przypowieść o domu zbudowanej w skale i piasku. Oto pięć wersetów związanych z tymi tematami:
Przysłów 21:2: „Każda droga człowieka jest prosta do jego własnych oczu, ale Pan bada serca”. Ten werset dotyczy idei, że szeroka ścieżka może wydawać się właściwa dla naszych własnych oczu, ale musimy poddać się woli Boga, kto zna nasze serca.
Mateusza 7:12: „Wszystko, co chcesz, aby inni ci zrobili, też je zrobili. To jest esencja prawa i proroków”. Tutaj Jezus uczy innych, co chcielibyśmy nam zrobić, co dotyczy kochania innych, co do siebie i praktykując wolę Bożą.
Mateusza 7:21: „Nie każdy, kto do mnie mówi:„ Panie, „wejdzie do królestwa niebieskiego, ale tylko ten, który robi wolę mojego Ojca w niebie”. Ten werset mówi o znaczeniu praktykowania woli Bożej, a nie tylko nazywania Jezusa Pana słowami.
Mateusza 7:24: „Dlatego, który słyszy te słowa i praktykuje, jest jak rozważny człowiek, który zbudował swój dom nad skałą”. Werset ten odnosi się do przypowieści o domu zbudowanej na skale i znaczenia praktykowania nauk Jezusa.
Jakub 1:22: „Nie są tylko słuchaczami tego słowa, oszukując siebie. Ćwicz to, co mówi”. Ten werset wzmacnia ideę, że praktyka tego słowa jest fundamentalna, a nie tylko słuchanie bez działania.
“No juízo final daremos contas a Deus até de uma palavra inútil que tenhamos dito.” São Padre Pio de Pietrelcina
