Talált 316 Eredmények: swój

  • A któż to wie, czy mądry on będzie, czy głupi? A władać on będzie całym mym dorobkiem, w który włożyłem trud swój i mądrość swoją pod słońcem. I to jest marność. (Księga Koheleta 2, 19)

  • Jest nieraz człowiek, który w swej pracy odznacza się mądrością, wiedzą i dzielnością, a udział swój musi on oddać człowiekowi, który nie włożył w nią trudu. To także jest marność i wielkie zło. (Księga Koheleta 2, 21)

  • Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem: (Księga Koheleta 3, 1)

  • Zważaj na krok swój, gdy idziesz do domu Bożego. Zbliżyć się, aby słuchać, jest rzeczą lepszą niż ofiara głupców, bo ci nie mają rozumu, dlatego źle postępują. (Księga Koheleta 4, 17)

  • Zwróciłem swój umysł ku temu, by poznać, badać i szukać mądrości i słusznej oceny, by poznać, że zło jest głupotą, a wielka głupota - szaleństwem. (Księga Koheleta 7, 25)

  • Nuże więc! W weselu chleb swój spożywaj i w radości pij swoje wino! Bo już ma upodobanie Bóg w twoich czynach. (Księga Koheleta 9, 7)

  • Jeżeli żmija ukąsi, nim doszło do zaklęcia, traci swój zysk zaklinacz. (Księga Koheleta 10, 11)

  • Wyrzuć swój chleb na powierzchnię wód - a przecież po wielu dniach odnaleźć go możesz. (Księga Koheleta 11, 1)

  • Gołąbko ma, [ukryta] w zagłębieniach skały, w szczelinach przepaści, ukaż mi swą twarz, daj mi usłyszeć swój głos! Bo słodki jest głos twój i twarz pełna wdzięku. (Pieśń nad pieśniami 2, 14)

  • Nauczyłeś lud swój tym postępowaniem, że sprawiedliwy powinien być dobrym dla ludzi. I wlałeś synom swym wielką nadzieję, że po występkach dajesz nawrócenie. (Księga Mądrości 12, 19)

  • Lud zaś swój żywiłeś pokarmem anielskim i dałeś im bez ich wysiłków gotowy chleb z nieba, zdolny dać wszelką rozkosz i wszelki smak zaspokoić. (Księga Mądrości 16, 20)

  • Mądry władca dobrze swój lud poprowadzi, a rządy rozumnego będą dobrze uporządkowane. (Mądrość Syracha 10, 1)


“Há alegrias tão sublimes e dores tão profundas que não se consegue exprimir com palavras. O silêncio é o último recurso da alma, quando ela está inefavelmente feliz ou extremamente oprimida!” São Padre Pio de Pietrelcina