Katolikus Biblia
 

List do Hebrajczyków, 7

27. takiego, który nie jest obowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie.

Kapcsolódó versek List do Hebrajczyków, 7:

Hebrajczyków 7 zajmuje się głównie kapłaństwem Melchizedek i tego, jak odnosi się do kapłaństwa Jezusa. Rozdział podkreśla wyższość kapłaństwa Jezusa w odniesieniu do kapłaństwa lewickiego, a także znaczenie jego śmierci i zmartwychwstania dla zbawienia grzechów. Oto pięć wersetów dotyczących tematów poruszonych w Hebrajczykach 7, w kolejności bliskości rozdziału:

Psalm 110:4: „Pan przysięgał i nie będzie żałował: jesteś wiecznym kapłanem, zgodnie z Zakonem Melchizedeka”. Werset ten cytowany jest kilkakrotnie w Hebrajczykach 7, aby podkreślić wyższość kapłaństwa Melchizedeka nad księżyckim księżymi.

Hebrajczyków 5:6: „Jak mówi także gdzie indziej: jesteś wiecznym księdzem, zgodnie z Zakonem Melchizedeka”. Tutaj autor Hebrajczyków ponownie cytuje Psalm 110:4, aby poprzeć Jego argument, że Jezus jest doskonałym arcykapłanem, zgodnie z Zakonem Melchizedeka.

Hebrajczyków 2:17: „Dlatego miało być podobne do braci, być miłosiernym i wiernym arcykapłanem w tym, co jest Boga, odpokutować za grzechy ludu”. Ten werset podkreśla znaczenie ludzkości Jezusa dla Jego funkcji jako arcykapłana.

Hebrajczyków 9:15: „A zatem jest mediatorem Nowego Testamentu, aby interweniować śmierć za odpuszczenie przestępstw na podstawie pierwszej woli, tak zwane otrzymanie obietnicy wiecznego dziedziczenia”. Tutaj autor Hebrajczyków podkreśla znaczenie śmierci Jezusa dla remisji grzechów i inauguracji nowego paktu.

Hebrajczyków 10:10: „W którym zostaną uświęcone przez oblanie ciała Jezusa Chrystusa, zrobione raz”. Ten werset podkreśla znaczenie śmierci Jezusa jako wyjątkowej i wystarczającej oferty uświęcenia wierzących.





“É doce o viver e o penar para trazer benefícios aos irmãos e para tantas almas que, vertiginosamente, desejam se justificar no mal, a despeito do Bem Supremo.” São Padre Pio de Pietrelcina