1 Kiedy przemawiali do ludu, podeszli do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze
2 oburzeni, że nauczają lud i głoszą zmartwychwstanie umarłych w Jezusie.
3 Zatrzymali ich i oddali pod straż aż do następnego dnia, bo już był wieczór.
4 A wielu z tych, którzy słyszeli naukę, uwierzyło. Liczba mężczyzn dosięgała około pięciu tysięcy.
5 Następnego dnia zebrali się ich przełożeni i starsi, i uczeni w Jerozolimie:
6 arcykapłan Annasz, Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu arcykapłańskiego.
7 Postawili ich w środku i pytali: Czyją mocą albo w czyim imieniu uczyniliście to?
8 Wtedy Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi!
9 Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek uzyskał zdrowie,
10 to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych - że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy.
11 On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła.
12 I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni.
13 Widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa.
14 A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi.
15 Kazali więc im wyjść z sali Rady i naradzili się:
16 Co mamy zrobić z tymi ludźmi? - mówili jeden do drugiego - bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jerozolimy. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć.
17 Aby jednak nie rozpowszechniało się to wśród ludu, zabrońmy im surowo przemawiać do kogokolwiek w to imię.
18 Przywołali ich potem i zakazali im w ogóle przemawiać, i nauczać w imię Jezusa.
19 Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga?
20 Bo my nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli.
21 Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało.
22 A człowiek, który doznał tego cudownego uzdrowienia, miał ponad czterdzieści lat.
23 Uwolnieni przybyli do swoich i opowiedzieli, co do nich mówili arcykapłani i starsi.
24 Wysłuchawszy tego podnieśli jednomyślnie głos do Boga i mówili: Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje,
25 Tyś przez Ducha Świętego powiedział ustami sługi Twego Dawida: Dlaczego burzą się narody i ludy knują rzeczy próżne?
26 Powstali królowie ziemi i książęta zeszli się razem przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi.
27 Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i pokoleniami Izraela,
28 aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzyły.
29 A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą,
30 gdy Ty wyciągać będziesz swą rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię świętego Sługi Twego, Jezusa.
31 Po tej modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani, wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże.
32 Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.
33 Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę.
34 Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je
35 i przynosili pieniądze /uzyskane/ ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.
36 Tak Józef, nazwany przez Apostołów Barnabas, to znaczy Syn Pocieszenia, lewita rodem z Cypru,
37 sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp Apostołów.
Versículos relacionados com Dzieje Apostolskie, 4:
Rozdział 4 aktów apostołów opowiada o aresztowaniu Piotra i Jana po tym, jak dokonali cudu i głoszenia o Jezusie na placu świątynnym. Zostają one zabrane przed Sanhedrynem, najwyższym żydowskim cięciem i pytają o ich autorytet i nauki. Przywódcy religijni są zakłopotani odwagą i mądrością Piotra i Jana, a po ich zagrozie uwolnić ich. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
Jan 14:6: „Jezus odpowiedział:„ Jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca, z wyjątkiem mnie. ”Piotr i Jan zostali aresztowani za głoszenie o Jezusie, który twierdził, że jest to, że jest to, że jest to, że jest to sposób na zbawienie i życie wieczne. Ten werset wzmacnia wiadomość, którą dzielili.
Akty Apostołów 4:12: „W żadnym innym nie ma zbawienia, ponieważ pod Niebo nie ma innego imienia, które musimy zbawić”. Peter deklaruje to, gdy Sanhedryn przesłuchuje o uzdrowieniu, które wykonali w imieniu Jezusa. Stwierdza, że Jezus jest jedynym środkiem zbawienia.
Akty Apostołów 4:19-20: „Ale Piotr i Jan odpowiedzieli:„ Ocenacie, jeśli jest to w oczach Boga, aby posłuchać was bardziej niż on. Bo nie możemy przestać mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy ”. ". Nawet w obliczu groźby aresztowania i prześladowań Piotr i Jan odmawiają zaprzestania głoszenia o Jezusie i prawdzie, których byli świadkami.
2 Tymoteusza 1:7: „Bo Bóg nie dał nam ducha tchórzostwa, ale mocy, miłości i równowagi”. Odwaga Piotra i Jana w obliczu prześladowań odzwierciedla siłę, którą Bóg daje swoim wyznawcom. Nie wstydzą się ewangelii i nie są zastraszani przez przywódców religijnych.
Dzieje Apostołów 4:31: „Po tym, jak się modlili, miejsce, w którym zostali zebrani; wszyscy byli napełnieni Duchem Świętym i odważnie ogłosili Słowo Boże”. Po zwolnieniu Piotr i John dołączają do innych uczniów i modlą się razem. Ten werset pokazuje, że modlitwa i komunia z innymi wierzącymi są ważne, aby wzmocnić wiarę i odwagę, aby stawić czoła prześladowaniom.
Fejezetek: