2 Księga Królewska, 12
9. Kapłani zgodzili się nie brać pieniędzy od ludu i nie troszczyć się o naprawę uszkodzeń świątyni.
9. Kapłani zgodzili się nie brać pieniędzy od ludu i nie troszczyć się o naprawę uszkodzeń świątyni.
W 2 Królach odkryliśmy, że najwyższy kapłan Joiada wezwał kapłanów do zebrania pieniędzy od ludu i naprawiają świątynię Pana, która była w stanie pogorszenia. Poniżej znajduje się pięć biblijnych wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
Powtórzonego Prawa 15:10: „Na pewno dacie wam i nie będziesz zła w twoim sercu, kiedy Go dasz; Werset ten podkreśla znaczenie bycia hojnym i pomagania innym bez niechęci, która dotyczy ducha wkładu w reformę świątynną przedstawioną w 2 królach 12.
Przysłów 3:9-10: „Szanuj Panu waszymi towarami i pierwszymi frutami wszystkich dochodów; a wasze stodoły zostaną obficie wypełnione i przepełnią winem”. Ten werset podkreśla znaczenie uhonorowania Pana naszym bogactwem i ofiarami. Takie podejście ilustruje 2 królów 12, gdzie zebrane pieniądze są wykorzystywane do naprawy świątyni.
1 Koryntian 16:2: „Pierwszego dnia tygodnia każdy z was odłożył to, co możesz zebrać, zgodnie z dobrobytem, abyś nie zbierał się po przyjeździe”. Ten werset podkreśla znaczenie wcześniejszego planowania naszej oferty i wkładu. W 2 Królach 12 widzimy przykład tej praktyki, gdy arcykapłan wzywa kapłanów do zebrania pieniędzy na świątynię.
Malachi 3:10: „Przynieś wszystkie dziesięcinę do domu skarbów, aby w moim domu może być utrzymanie; bez opieki. " Ten werset podkreśla znaczenie wniesienia naszych dziesięciny i ofiar do domu Pana. Odnosi się to do wysiłków biżuterii w celu zebrania pieniędzy i naprawy świątyni w 2 królach 12.
2 Koryntian 9:7: „Każdy z nich przyczynia się według swojego serca, nie ze smutkiem lub koniecznością; bo Bóg kocha to, co daje z radości”. Ten werset podkreśla znaczenie dawania z radością i wdzięcznością. Odnosi się to do ducha hojności i wdzięczności przedstawionej w 2 królach 12, kiedy ludzie przyczyniają się do naprawy świątyni.
“Esforce-se, mesmo se for um pouco, mas sempre…” São Padre Pio de Pietrelcina
