Księga Przysłów, 18
1. Za żądzą idzie odludek i z każdą radą wojuje.
2. Głupi nie lubi się zastanawiać, lecz tylko swe zdanie przedstawić.
3. W ślad za występnym idzie pogarda, wraz z godnym pogardy - hańba.
4. Słowa ust ludzkich są wodą głęboką, potokiem obfitym jest źródło mądrości.
5. Niedobrze winnego popierać, krzywdząc prawego w sądzie.
6. Wargi głupiego prowadzą do kłótni, jego usta wołają o razy.
7. Usta głupiego są jego zgubą, a wargi - pułapką na jego życie.
8. Słowa donosiciela są jak smaczne kąski: zapadają do głębi wnętrzności.
9. Nawet ten, kto w pracy opieszały, jest bratem niszczyciela.
10. Potężną twierdzą jest imię Pana, tam prawy się schroni.
11. Majętność bogacza jest mocną warownią, murem wysokim w jego mniemaniu.
12. Przed upadkiem serce ludzkie się wynosi, lecz pokora poprzedza sławę.
13. Odpowiedzieć, nim się wysłucha, uchodzi za głupotę i hańbę.
14. Duch ludzki zniesie chorobę, lecz złamanego ducha któż dźwignie?
15. Serce rozumne zdobywa wiedzę, a ucho mądrych dąży do wiedzy.
16. Dar człowieka toruje mu drogę i do możnych go prowadzi.
17. Pierwszy ma rację w swej sprawie, lecz przyjdzie przeciwnik i poprawi go.
18. Losem łagodzi się spory i rozstrzyga pomiędzy możnymi.
19. Brat obrażony - trudniejszy do zdobycia niż miasto warowne, a kłótnie - jak zawory w twierdzy.
20. Owocem ust nasyci człowiek wnętrze, pożywi się plonami swych warg.
21. Życie i śmierć są w mocy języka, [jak] kto go lubi [używać], tak i spożyje zeń owoc.
22. Kto znalazł żonę - dobro znalazł i zyskał łaskę u Pana.
23. Płaczliwie prosi ubogi, a bogacz twardo go zbywa.
24. Na bliźnich polegać - to siebie zgubić, czasem przyjaciel przylgnie nad brata.