1 Jozjasz obchodził w Jerozolimie Paschę na cześć Pana; dnia czternastego miesiąca pierwszego ofiarowano baranka paschalnego.
2 Wyznaczył wówczas kapłanom ich stanowiska i dodał im odwagi do służby w świątyni Pańskiej.
3 Rzekł potem do lewitów, nauczających całego Izraela, poświęconych Panu: Złóżcie Arkę Świętą w świątyni, którą wybudował Salomon, syn Dawida, króla izraelskiego. Nie potrzeba jej już dźwigać na barkach. Teraz służyć będziecie Panu, Bogu waszemu, i Jego ludowi - Izraelowi.
4 Rozstawcie się według rodów, podzieleni według waszych zmian, według rozporządzenia Dawida, króla izraelskiego, i przepisu jego syna, Salomona.
5 Stawajcie w przybytku do rozporządzenia grup utworzonych według rodów - dla waszych braci i synów ludu - jeden oddział lewitów dla każdego rodu.
6 Ofiarujcie Paschę, oczyśćcie się i bądźcie gotowi służyć waszym braciom zgodnie z nakazem Pańskim, danym za pośrednictwem Mojżesza.
7 Jozjasz postarał się o wiele drobnego bydła dla synów ludu: około trzydzieści tysięcy baranków i koźląt jako ofiary paschalne dla wszystkich tam obecnych, a ponad trzydzieści tysięcy dużego bydła. Wszystko to pochodziło z dóbr królewskich.
8 Także jego naczelnicy złożyli dobrowolnie ofiary dla ludu, dla kapłanów i dla lewitów. Chilkiasz, Zachariasz i Jechiel, przełożeni świątyni Bożej, ofiarowali kapłanom dwa tysiące sześćset baranków paschalnych i trzysta wołów.
9 A Konaniasz ze swymi braćmi Szemajaszem i Netaneelem oraz Chaszabiasz, Jejel i Jozabad, przełożeni lewitów, ofiarowali lewitom jako żertwy paschalne pięć tysięcy baranków i pięćset wołów.
10 Gdy służba Boża była już przygotowana, kapłani stanęli na swoim miejscu, a lewici w swoich zmianach według rozkazu królewskiego.
11 Ofiarowali oni Paschę; kapłani wylewali krew, a tymczasem lewici odzierali żertwy ze skóry.
12 Potem oddzielili części przeznaczone na całopalenie, wręczając je grupom utworzonym według rodów, synom ludu, aby je złożono w ofierze dla Pana, jak napisane jest w księdze Mojżesza. Podobnie uczyniono i z dużym bydłem.
13 Upiekli następnie baranka paschalnego na ogniu, według przepisu, a inne ofiary przygotowali w garnkach, kotłach i rondlach i roznosili je pośpiesznie wszystkim synom ludu.
14 W końcu przygotowali posiłek sobie i kapłanom, kapłani bowiem - jako synowie Aarona - byli zajęci składaniem całopaleń i tłuszczu aż do nocy. Dlatego to lewici przygotowali posiłek sobie i kapłanom, synom Aarona.
15 Śpiewacy, synowie Asafa, znajdowali się na swych stanowiskach zgodnie z poleceniem Dawida, Asafa, Hemana i Jedutuna, "Widzącego" królewskiego. Odźwierni czuwali przy każdej bramie. Nie potrzebowali oni odchodzić od swej pracy, ponieważ bracia ich lewici przygotowywali im posiłek.
16 Tak to ustalona została w owym dniu cała służba Pańska, aby obchodzić Paschę i składać całopalenia na ołtarzu Pańskim według polecenia króla Jozjasza.
17 Izraelici obecni tam w tym czasie obchodzili Paschę, to jest uroczystość Przaśników, przez siedem dni.
18 Nie obchodzono tak Paschy w Izraelu od czasu proroka Samuela i żaden z królów izraelskich nie obchodził tak Paschy, jak ją obchodził Jozjasz, kapłani i lewici, i cały Juda, i Izrael, który się tam znajdował, i mieszkańcy Jerozolimy.
19 Pascha ta obchodzona była w osiemnastym roku rządów Jozjasza.
20 Po tym wszystkim, co Jozjasz uczynił dla odnowienia świątyni, król egipski, Neko wyruszył, aby walczyć pod Karkemisz nad Eufratem. Jozjasz wyszedł przeciw niemu.
21 Lecz tamten wysłał do niego posłów, aby mu powiedzieli: Cóż jest między mną a tobą, królu judzki? Nie przeciw tobie ciągnę dzisiaj, ale przeciw domowi, z którym jestem w walce. Bóg mi rzekł, abym się pośpieszył. Nie sprzeciwiaj się więc Bogu, który jest ze mną, aby cię nie zniszczył.
22 Jozjasz jednak nie odwrócił się od niego i postanowił z nim walczyć. Nie usłuchał słów Neko, pochodzących z ust Bożych, i wystąpił do walki na równinie Megiddo.
23 Wtedy to łucznicy trafili strzałami króla Jozjasza, który rzekł swoim sługom: Wyprowadźcie mnie, bo jestem ciężko ranny.
24 Wyciągnęli go jego słudzy z rydwanu i posadzili na drugim wozie, który do niego należał, i zawieźli do Jerozolimy, gdzie umarł. Pogrzebano go w grobowcach jego przodków. Cały Juda i Jerozolima opłakiwali Jozjasza.
25 Jeremiasz ułożył tren o Jozjaszu, który wszyscy śpiewacy i śpiewaczki wykonują jeszcze po dziś dzień w swoich lamentacjach nad Jozjaszem. I to stało się zwyczajem w Izraelu. Oto zapisane są one w Lamentacjach.
26 Pozostałe zaś dzieje Jozjasza, jego czyny pobożne, zgodne z tym, co napisane jest w Prawie Pańskim,
27 jego dzieła, pierwsze i ostatnie, są zapisane w Księdze Królów izraelskich i judzkich.
Versículos relacionados com 2 Księga Kronik, 35:
2 Kroniki 35 opowiada o świętowaniu Wielkanocnego Króla Josiaha i Ludu Judy. W rozdziale opisano, w jaki sposób Josiah poinstruował kapłanów, aby przygotowali jagnięciny paschal i realizację ceremonii religijnej. Następnie rozdział informuje o śmierci Josiaha w bitwie z faraonem Neco.
Powtórzonego Prawa 16:1: „Świętuj miesiąc Abibe i trzymaj Wielkanoc do Pana, Boga; bo w miesiącu Abibe Pan Bóg wyciągnął cię z Egiptu w nocy”. Werset ten ustanawia boski porządek świętowania Wielkanocy, podkreślając znaczenie uhonorowania wydarzenia, które oznaczało wyzwolenie hebrajskiego narodu z Egiptu.
Exodus 12:14: „I tego dnia będzie wam pamięci, a będziesz świętować go przez święto Panu; w swoich pokoleniach będziecie go świętować według wiecznego statusu”. W tym wersecie Bóg zobowiązuje się do obchodów Wielkanocy z pokolenia na pokolenie jako ucztę na cześć wyzwolenia narodu hebrajskiego.
Kapłańska 23:5-6: „W pierwszym miesiącu, do czternastu miesiąca, po południu jest Wielkanoc Pana. W piętnastu dniach tego miesiąca jest uczta chleba Pana ázmos Pana ; siedem dni zjesz chleb. " Werset ten ustanawia datę świętowania Wielkanocy i Święto Azimos, które były obserwowane przez Żydów w ramach ich tradycji religijnej.
1 Koryntian 5:7: „Dlatego o oczyszczaniu cię ze starego zakwasu, abyście mogli być nową masą, tak jak jesteś bez drożdży. Dla Chrystusa, nasza Wielkanoc, została przez nas poświęcona”. Werset ten nawiązuje związek między żydowską Wielkanocą a ofiarą Chrystusa na krzyżu, podkreślając znaczenie oczyszczenia i odnowy dla wyznawców Chrystusa.
Jana 19:36: „Zdarzało się to spełnić Pismo Święte, które mówi, że żadna z jego kości nie zostanie złamana”. Ten werset jest odniesieniem do jagnięciny paschal, która była rodzajem ofiary, która symbolizowała odkupienie narodu hebrajskiego. Dzięki poświęceniu Chrystusa obietnica odkupienia jest spełniona.
Chapitres: