Löydetty 56 Tulokset: ludzkich
Ich bożki to srebro i złoto, robota rąk ludzkich. (Księga Psalmów 115, 4)
Bożki pogańskie to srebro i złoto, dzieło rąk ludzkich. (Księga Psalmów 135, 15)
Konając tak powiedział: Lepiej jest nam, którzy giniemy z ludzkich rąk, w Bogu pokładać nadzieję, że znów przez Niego będziemy wskrzeszeni. Dla ciebie bowiem nie ma wskrzeszenia do życia. (2 Machabejska 7, 14)
igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich. (Księga Przysłów 8, 31)
Szeol i Otchłań są jawne dla Pana, o ileż bardziej serca synów ludzkich. (Księga Przysłów 15, 11)
Słowa ust ludzkich są wodą głęboką, potokiem obfitym jest źródło mądrości. (Księga Przysłów 18, 4)
Nagromadziłem też sobie srebra i złota, i skarby królów i krain. Nabyłem śpiewaków i śpiewaczki oraz rozkosze synów ludzkich: kobiet wiele. (Księga Koheleta 2, 8)
Powiedziałem sobie: Ze względu na synów ludzkich tak się dzieje. Bóg chce ich bowiem doświadczyć, żeby wiedzieli, że sami przez się są tylko zwierzętami. (Księga Koheleta 3, 18)
Los bowiem synów ludzkich jest ten sam, co i los zwierząt; los ich jest jeden: jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego, i oddech życia ten sam. W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt, bo wszystko jest marnością. (Księga Koheleta 3, 19)
Któż pozna, czy siła życiowa synów ludzkich idzie w górę, a siła życiowa zwierząt zstępuje w dół, do ziemi? (Księga Koheleta 3, 21)
Ponieważ wyroku nad czynem złym nie wykonuje się zaraz, dlatego serce synów ludzkich bardzo jest skore do czynów złych; (Księga Koheleta 8, 11)
To złem jest wśród wszystkiego, co się dzieje pod słońcem, że jeden dla wszystkich jest los. A przy tym serce synów ludzkich pełne jest zła i głupota w ich sercu, dopóki żyją. A potem - do zmarłych! (Księga Koheleta 9, 3)