Löydetty 152 Tulokset: grzechy
Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając /przy tym/ swe grzechy. (Ewangelia Marka 1, 5)
Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy. (Ewangelia Marka 2, 5)
Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, prócz jednego Boga? (Ewangelia Marka 2, 7)
Cóż jest łatwiej: powiedzieć do paralityka: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje łoże i chodź? (Ewangelia Marka 2, 9)
Zaprawdę, powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. (Ewangelia Marka 3, 28)
On widząc ich wiarę rzekł: Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy. (Ewangelia Łukasza 5, 20)
Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić. Któż On jest, że śmie mówić bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy prócz samego Boga? (Ewangelia Łukasza 5, 21)
Cóż jest łatwiej powiedzieć: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy powiedzieć: Wstań i chodź? (Ewangelia Łukasza 5, 23)
Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje. (Ewangelia Łukasza 7, 47)
Do niej zaś rzekł: Twoje grzechy są odpuszczone. (Ewangelia Łukasza 7, 48)
Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza? (Ewangelia Łukasza 7, 49)
i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawinił; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie. (Ewangelia Łukasza 11, 4)