Löydetty 289 Tulokset: bracia

  • Dwudziesty padł na Eliatę; synowie jego i bracia jego - dwunastu. (1 Księga Kronik 25, 27)

  • Dwudziesty pierwszy padł na Hotira; synowie jego i bracia jego - dwunastu. (1 Księga Kronik 25, 28)

  • Dwudziesty drugi padł na Giddaltiego; synowie jego i bracia jego - dwunastu. (1 Księga Kronik 25, 29)

  • Dwudziesty trzeci padł na Machazjota; synowie jego i bracia jego - dwunastu. (1 Księga Kronik 25, 30)

  • Dwudziesty czwarty padł na Romamti-Ezera; synowie jego i bracia jego - dwunastu. (1 Księga Kronik 25, 31)

  • Synowie Szemajasza: Otni, Rafael, Obed, Elzabad i bracia jego Elihu i Semakiasz, dzielni mężowie. (1 Księga Kronik 26, 7)

  • Wszyscy oni byli z synów Obed-Edoma; oni, synowie ich i ich bracia, każdy dzielny i sposobny do służby: było ich, synów Obed-Edoma, sześćdziesięciu dwóch. (1 Księga Kronik 26, 8)

  • Lewici, ich bracia, czuwali nad skarbcami domu Bożego i nad skarbcami rzeczy świętych. (1 Księga Kronik 26, 20)

  • A oto bracia, potomkowie Eliezera: jego syn Rechabiasz, jego syn Izajasz, jego syn Joram, jego syn Zikri, jego syn Szelomit. (1 Księga Kronik 26, 25)

  • Ten to Szelomit i jego bracia zarządzali wszystkimi skarbcami rzeczy świętych, jakie ofiarowali Dawid, naczelnicy rodów, tysiącznicy, setnicy i dowódcy wojska. (1 Księga Kronik 26, 26)

  • Z Chebronitów: Chaszabiasz i bracia jego, tysiąc siedmiuset ludzi dzielnych, sprawowali nadzór nad Izraelem po drugiej stronie Jordanu na zachód we wszystkich sprawach Pańskich i w posłudze królewskiej. (1 Księga Kronik 26, 30)

  • Powstawszy więc, król Dawid rzekł stojąc: Posłuchajcie mnie, bracia moi i ludu mój! Moim pragnieniem było zbudować dom odpoczynku dla Arki Przymierza Pańskiego jako podnóżek stóp Boga naszego i poczyniłem przygotowania do budowy. (1 Księga Kronik 28, 2)


“Pobres e desafortunadas as almas que se envolvem no turbilhão de preocupações deste mundo. Quanto mais amam o mundo, mais suas paixões crescem, mais queimam de desejos, mais se tornam incapazes de atingir seus objetivos. E vêm, então, as inquietações, as impaciências e terríveis sofrimentos profundos, pois seus corações não palpitam com a caridade e o amor. Rezemos por essas almas desafortunadas e miseráveis, para que Jesus, em Sua infinita misericórdia, possa perdoá-las e conduzi-las a Ele.” São Padre Pio de Pietrelcina