Löydetty 43 Tulokset: Jozafat
Jozafat, stawszy się bardzo bogatym i sławnym, spowinowacił się z Achabem. (2 Księga Kronik 18, 1)
Ponadto Jozafat rzekł królowi izraelskiemu: Najpierw zapytaj, proszę, o słowo Pana. (2 Księga Kronik 18, 4)
Jednak Jozafat rzekł: Czy nie ma tu jeszcze jakiegoś proroka Pańskiego, abyśmy przez niego mogli zapytać? (2 Księga Kronik 18, 6)
Na to król izraelski odrzekł Jozafatowi: Jeszcze jest jeden mąż, przez którego można zapytać Pana. Ale ja go nienawidzę, bo mi nie prorokuje dobrze, tylko zawsze źle. Jest to Micheasz, syn Jimli. Wtedy Jozafat powiedział: Nie mów tak, królu! (2 Księga Kronik 18, 7)
Król izraelski i Jozafat, król judzki, ubrani w szaty [królewskie] siedzieli na swoich tronach. Siedzieli na placu u wrót Samarii, a przed nimi prorokowali wszyscy prorocy. (2 Księga Kronik 18, 9)
Jednak król izraelski i Jozafat, król judzki, wyruszyli na Ramot w Gileadzie. (2 Księga Kronik 18, 28)
Toteż kiedy dowódcy rydwanów zobaczyli Jozafata, powiedzieli: Ten jest królem izraelskim! Wtedy otoczyli go, aby z nim walczyć. Wówczas Jozafat wydał okrzyk bojowy. Pomógł mu Pan, odciągając ich od niego. (2 Księga Kronik 18, 31)
Król judzki, Jozafat, zdrów i cały wracał do Jerozolimy, do domu. (2 Księga Kronik 19, 1)
Pozostał więc Jozafat w Jerozolimie. A później wyruszył do ludu, od Beer-Szeby aż do gór Efraima i nawracał lud do Pana, Boga ich ojców. (2 Księga Kronik 19, 4)
Także i w Jerozolimie ustanowił Jozafat sędziów spośród lewitów i kapłanów oraz naczelników rodów dla Izraela, aby sądzili w imię Pańskie zatargi i sprzeczki mieszkańców Jerozolimy. (2 Księga Kronik 19, 8)
Przerażony Jozafat zwrócił się o pomoc do Pana. Ogłosił też post w całej ziemi judzkiej. (2 Księga Kronik 20, 3)
Stanął wówczas Jozafat pośrodku zgromadzenia ludu z Judy i z Jerozolimy w świątyni, przed nowym dziedzińcem, (2 Księga Kronik 20, 5)
