Löydetty 21710 Tulokset: Ów
Potem posłyszałem donośny głos ze świątyni, mówiący do siedmiu aniołów: Idźcie, a wylejcie siedem czasz gniewu Boga na ziemię! (Apokalipsa Św. Jana 16, 1)
I usłyszałem anioła wód, mówiącego: Ty jesteś sprawiedliwy, Który jesteś, Który byłeś, o Święty, że tak osądziłeś. (Apokalipsa Św. Jana 16, 5)
Ponieważ wylali krew świętych i proroków, krew również pić im dałeś. Godni są tego! (Apokalipsa Św. Jana 16, 6)
I usłyszałem, jak mówił ołtarz: Tak, Panie, Boże wszechwładny, prawdziwe są Twoje wyroki i sprawiedliwe. (Apokalipsa Św. Jana 16, 7)
i Bogu nieba bluźnili za bóle swoje i wrzody, ale od czynów swoich się nie odwrócili. (Apokalipsa Św. Jana 16, 11)
A szósty wylał swą czaszę na rzekę wielką, na Eufrat. A wyschła jej woda, by dla królów ze wschodu słońca droga stanęła otworem. (Apokalipsa Św. Jana 16, 12)
A siódmy wylał swą czaszę w powietrze: a ze świątyni od tronu dobył się donośny głos mówiący: " Stało się! " (Apokalipsa Św. Jana 16, 17)
I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było, odkąd jest człowiek na ziemi: takie trzęsienie ziemi, tak wielkie. (Apokalipsa Św. Jana 16, 18)
Potem przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak odezwał się do mnie: Chodź, ukażę ci sąd na Wielką Nierządnicę, która siedzi nad wielu wodami, (Apokalipsa Św. Jana 17, 1)
z którą nierządu się dopuścili królowie ziemi, a mieszkańcy ziemi się upili winem jej nierządu. (Apokalipsa Św. Jana 17, 2)
I zaniósł mnie w stanie zachwycenia na pustynię. I ujrzałem Niewiastę siedzącą na Bestii szkarłatnej, pełnej imion bluźnierczych, mającej siedem głów i dziesięć rogów. (Apokalipsa Św. Jana 17, 3)
A Niewiasta była odziana w purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogi kamień i perły, miała w swej ręce złoty puchar pełen obrzydliwości i brudów swego nierządu. (Apokalipsa Św. Jana 17, 4)
