List do Hebrajczyków, 9
12. ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie.
12. ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie.
Hebrajczyków 9 dotyczy głównie porównania systemu ofiar Starego Testamentu a ofiarą Jezusa Chrystusa, który ofiarował się jako wieczna ofiara. Ponadto rozdział podkreśla także znaczenie krwi w remisji grzechów i potrzeba pojedynczej śmierci, aby odpokutować grzechy całej ludzkości.
Kapłańca 17:11: „Albowiem życie ciała jest we krwi. Przyjdę do ołtarza, aby zrobić pokuty dla waszego duszy, ponieważ to krew sprawi, że Zadośćuczynie się z powodu życia”. Werset ten podkreśla znaczenie krwi jako środka pokuty dla grzechów.
Hebrajczyków 9:22: „I prawie wszystkie rzeczy, zgodnie z prawem, oczyścić się krwią; i bez rozlewu krwi nie ma remisji”. Werset ten wzmacnia znaczenie krwi w remisji grzechów i podkreśla potrzebę rozlewu krwi w celu remisji.
Izajasza 53:5-6: „Ale został ranny z powodu naszych przestępstw i uziemienia z powodu naszych niegodziwości; kara, która przynosi nam pokój, była nad nim, a jego śladami zostaliśmy uzdrowione. Wszyscy szliśmy zbłąkane jak owiec każdy z nich. Zetrzył się na swoją drogę, ale Pan upuścił na niego niegodziwość nas wszystkich ”. Ten werset opisuje śmierć Jezusa jako ofiarę grzechów ludzkości, podkreślając znaczenie Jego śmierci jako pokuty dla grzechów.
Hebrajczyków 10:4: „Ponieważ krew byków i kóz nie można usunąć grzechów”. Werset ten wzmacnia ideę, że system poświęceń Starego Testamentu nie wystarczył, aby odpokutować grzechy, podkreślając potrzebę doskonałej ofiary do remisji.
Hebrajczyków 10:10: „W którym zostaną uświęcone przez oblacie ciała Jezusa Chrystusa, wykonanego raz i na zawsze”. Werset ten podkreśla wyjątkowość ofiary Jezusa, który ofiarował się jako wieczna ofiara, aby odpokutować za grzechy ludzkości, podkreślając wyższość ofiary Jezusa w odniesieniu do ofiar Starego Testamentu.
“Deve-se caminhar em nuvens cada vez que se termina uma confissão!” São Padre Pio de Pietrelcina
