1 Nazajutrz rano Laban ucałował swych wnuków i swe córki, pobłogosławił im i udał się w powrotną drogę do siebie.
2 Jakub ruszył w dalszą drogę. A gdy go napotkali aniołowie Boga,
3 ujrzawszy ich, rzekł: Jest to obóz Boży. Nazwał więc to miejsce Machanaim.
4 Stąd Jakub wyprawił przed sobą posłów do swego brata Ezawa, do kraju Seir, czyli do Edomu,
5 dając im takie polecenie: Powiedzcie panu memu Ezawowi tak: To mówi sługa twój, Jakub. Przebywałem u Labana i aż do tego czasu byłem nieobecny.
6 Nabyłem sobie woły, osły, trzodę, sługi i niewolnice. Pragnę więc przez posłów oznajmić o tym tobie, panie mój, abyś mnie darzył życzliwością.
7 Posłowie wrócili z taką wiadomością: Szliśmy do twego brata Ezawa; ale on też już idzie na twoje spotkanie z czterystu ludźmi.
8 Jakub przeraził się tak bardzo, że aż mu się serce ścisnęło. Podzielił więc ludzi, których miał przy sobie, owce, woły i wielbłądy na dwa obozy,
9 myśląc sobie: Jeśli Ezaw uderzy na jeden obóz i pobije go, drugi przynajmniej obóz ocaleje.
10 A potem zaczął się modlić: Boże Abrahama i Boże ojca mego Izaaka, Panie, który dałeś mi rozkaz: Wróć do twego kraju rodzinnego, gdzie będę ci świadczył dobro,
11 nie jestem godzien wszelkiej łaskawości i wszelkiej szczerości, jakie nieustannie okazujesz Twemu słudze. Bo przecież tylko z laską w ręku przeprawiłem się [kiedyś] przez Jordan, a teraz mam dwa obozy.
12 Racz więc ocalić mnie z ręki brata mego Ezawa, gdyż lękam się go, aby gdy przyjdzie, nie zabił mnie i matek z dziećmi.
13 Wszakże Tyś powiedział: Będę ci świadczył dobro i uczynię twe potomstwo [tak mnogie] jak ziarnka piasku na brzegu morza, których nikt zliczyć nie zdoła.
14 Ale potem przenocował na tym miejscu i wziął z dobytku swego, jako dar dla brata swego Ezawa,
15 dwieście kóz i dwadzieścia kozłów, dwieście owiec i dwadzieścia baranów,
16 trzydzieści dojnych wielbłądzic wraz z ich źrebiętami, czterdzieści krów, dziesięć wołów, dwadzieścia oślic i dziesięć ośląt.
17 I oddał sługom swoim każde ze stad, mówiąc: Będziecie szli przede mną w odstępach pomiędzy każdym stadem.
18 Pierwszemu zaś słudze dał taki rozkaz: Gdy cię spotka mój brat Ezaw i zapyta: Czyim jesteś sługą, dokąd idziesz i czyje jest to stado, które pędzisz,
19 odpowiesz: Sługi twego Jakuba; jest to dar posłany panu memu, Ezawowi, on zaś sam idzie za nami.
20 Taki sam rozkaz dał Jakub drugiemu, trzeciemu i wszystkim sługom, którzy mieli pędzić stada: To, co wam powiedziałem, będziecie mówili Ezawowi, gdy go spotkacie,
21 dodając: Sługa twój, Jakub, idzie tuż za nami. Myślał bowiem: Przebłagam go darem, który mnie wyprzedzi; a gdy ja potem go zobaczę, może obejdzie się ze mną łaskawie.
22 Wysłał więc ów dar przed sobą, a sam postanowił spędzić noc w obozowisku.
23 Ale tej jeszcze nocy wstał i zabrawszy obie swe żony, dwie ich niewolnice i jedenaścioro dzieci, przeprawił się przez bród potoku Jabbok.
24 A gdy ich przeprawił przez ten potok, przeniósł również [na drugi brzeg] to, co posiadał.
25 Gdy zaś wrócił i został sam jeden, ktoś zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki,
26 a widząc, że nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim.
27 A wreszcie rzekł: Puść mnie, bo już wschodzi zorza! Jakub odpowiedział: Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz!
28 Wtedy [tamten] go zapytał: Jakiie masz imię? On zaś rzekł: Jakub.
29 Powiedział: Odtąd nie będziesz się zwał Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi, i zwyciężyłeś.
30 Potem Jakub rzekł: Powiedz mi, proszę, jakie jest Twe imię? Ale on odpowiedział: Czemu pytasz mnie o imię? - i pobłogosławił go na owym miejscu.
31 Jakub dał temu miejscu nazwę Penuel, mówiąc: Mimo że widziałem Boga twarzą w twarz, jednak ocaliłem me życie.
32 Słońce już wschodziło, gdy Jakub przechodził przez Penuel, utykając na nogę.
33 Dlatego Izraelici nie jadają po dzień dzisiejszy ścięgna, które jest w stawie biodrowym, gdyż Jakub został porażony w staw biodrowy, w to właśnie ścięgno.
Versículos relacionados com Księga Rodzaju, 32:
Genesis 32 donosi o przygotowaniu Jacoba do spotkania z bratem Ezawem, którego oszukał i zdradził wiele lat wcześniej. Rozdział opowiada o walce Jakuba z tajemniczym człowiekiem, który niektórzy interpretują jako Boga. Jacob wysyła również prezenty do Ezau, mając nadzieję, że uspokoi swój gniew i pogodzić z nim. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami rozdziału:
Psalm 34:19 - „Wielu jest dolegliwościami sprawiedliwych, ale Pan dostarcza go ze wszystkich”. Ten werset odzwierciedla stan umysłu Jacoba, który przygotował się do spotkania z Ezawem. Był przerażony i zaniepokojony, zaniepokojony gniewem swojego brata i możliwymi konsekwencjami jego przeszłych czynów.
Hosea 12:3-4 - „W łonie łona zastrzelił swojego brata, a w sile walczył z Bogiem. Walczył z aniołem i zwyciężył; płakał i zadowolony go. W Betel go znalazł i mówił do nas”. Ten werset odnosi się do walki Jakuba z tajemniczym człowiekiem w Księdze Rodzaju 32, który niektórzy interpretują jako Boga lub anioł wysłany przez niego. Walka reprezentuje wysiłki Jakuba o konfrontację i pokonanie jego przeszłości.
Przysłów 16:7 - „Kiedy drogi człowieka podoba się Panu, czyni nawet swoich wrogów, aby mieć z Nim pokój”. Ten werset jest istotny dla sytuacji Jakuba, który próbował uspokoić gniew swojego brata Esau, wysyłając prezenty i okazywanie pokory. Chodzi o to, że kiedy człowiek podoba się Bogu, może oczekiwać, że jego wrogowie zostaną uspokojeni, a pokój zostanie przywrócony.
Ezechiel 36:26- „Dam ci nowe serce i wkładam w ciebie nowego ducha; i wezmę z twojego ciała serce kamienia i dam ci serce ciała”. Ten werset mówi o transformacji, którą Bóg działa w sercach ludzi, którzy Go szukają. Jest to istotny pomysł na proces osobistej transformacji, przez który przechodził Jacob, konfrontując swoją przeszłość i szukając pojednania z bratem.
Galacjan 6:7 - „Nie oszukuj was: Bóg nie jest odmieniony od Boga; bo jaki człowiek Sow będzie zbierał”. Werset ten podkreśla znaczenie osobistej odpowiedzialności i boskiej sprawiedliwości. Jest to ostrzeżenie dla Jakuba i wszystkich, którzy starają się podążać za Bogiem, aby pamiętać, że ich wybory i działania będą miały konsekwencje i że muszą wziąć za nie odpowiedzialność.
Luvut: