Księga Rodzaju, 12
10. Kiedy zaś nastał głód w owym kraju, Abram powędrował do Egiptu, aby tam przez pewien czas pozostać; był bowiem ciężki głód w Kanaanie.
10. Kiedy zaś nastał głód w owym kraju, Abram powędrował do Egiptu, aby tam przez pewien czas pozostać; był bowiem ciężki głód w Kanaanie.
Genesis 12 opowiada o tym, jak Bóg nazwał Abram, aby wydostał się z swojej ojczyzny i udał się do krainy, którą mu pokaże. Abram był posłuszny Bogu, w wyniku czego Bóg obiecał go błogosławić i uczynić go wielkim narodem. Ponadto Bóg obiecał błogosławić tych, którzy błogosławili Abrama i przeklinają tych, którzy go przeklęli. Oto pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Księdze Rodzaju 12:
Rodzaju 15:6: „Abram wierzył w Pana, i to zostało mu uznane za sprawiedliwość”. Ten werset mówi o wiary Abrama w Boga i o tym, jak wiara ta została mu przypisana jako sprawiedliwość. Ta wiara jest podstawową częścią historii Abrama, która opuściła swoją ojczyznę i podążała za rozkazami Bożymi.
Rodzaju 17:1-2: „Kiedy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, Pan pojawił się mu i powiedział: jestem Wszechmogącym Bogiem; idzie w mojej obecności i bądź prawy. Ustanowię z tobą moje przymierze i pomnożę cię - Hej jest wyjątkowo ”. W tym wersecie Bóg potwierdza przymierze, które zrobił z Abramem, obiecując go błogosławić i uczynić go wielkim narodem.
Exodus 23:22: „Jeśli uważnie słuchasz swojego głosu i zrobisz wszystko, co mówię, będę wrogiem twoich wrogów i przeciwników przeciwników”. Ten werset mówi o obietnicy Boga, że będzie chronić Abrama i jego potomków oraz walczyć na ich korzyść przeciwko wrogom.
Powtórzonego Prawa 1:8: „Zobacz, dałem ci tę ziemię. Przedsiębiorstwo i przyjmę ziemi, którą Pan przysięgał, by dać swoim przodkom, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi i jego potomkom”. Ten werset mówi o obietnicy Boga wobec Abram ziemi, którą mu pokaże, oraz o tym, jak ta obietnica została spełniona, gdy jego potomkowie weszli do ziemi obiecanej.
Hebrajczyków 11:8: „Przez wiarę Abraham, gdy wezwał, posłuszny i poszedł do miejsca, które miał otrzymać jako dziedzictwo. Odszedł, nie wiedząc, dokąd zmierza”. Ten werset mówi o wiary Abrama w Bogu i o tym, jak posłuszał rozkaz Boga, nawet nie wiedząc, dokąd zmierza. Ta wiara jest jedną z głównych cech Abrama w całej Biblii.
“Quanto maiores forem os dons, maior deve ser sua humildade, lembrando de que tudo lhe foi dado como empréstimo.” São Padre Pio de Pietrelcina
