Księga Koheleta, 2

Aiheeseen liittyvät säkeet Księga Koheleta, 2:

Ecclesiastes 2 odnosi się do poszukiwania szczęścia i sensu autora poprzez różne doświadczenia i przedsiębiorstwa, ale ostatecznie dochodzi do wniosku, że wszystko jest próżnością i goniąc wiatr. Aby uzupełnić ten motyw, następuje pięć powiązanych wersetów:

Przysłów 16:9: „Serce człowieka planuje swoją drogę, ale Pan kieruje jego śladami”. Autor Ecclesiastes próbował zaplanować swoje życie w poszukiwaniu szczęścia i sukcesu, ale ostatecznie zdał sobie sprawę, że kierunek Boga jest najważniejszy.

Mateusza 6:19-21: „Nie pomagajcie wam ceny na ziemi, gdzie niszcząc ćmy i rdza, a złodzieje pękają i kradną. Ale pomóżcie wam na niebie, gdzie ślad i rdza nie niszczą, a tam, gdzie robią złodzieje Nie łam ani nie kradnij. Za gdzie jest twój skarb, twoje serce będzie. ” Ten werset podkreśla ideę, że poszukiwanie bogactwa i towarów materialnych jest na próżno, ponieważ nie przynoszą trwałego szczęścia.

Filipian 4:11-12: „Nie mówię tego jako z konieczności, ponieważ nauczyłem się zadowolić to, co mam. Wiem, że wiem, jak mieć obfitość; pod każdym względem i we wszystkich rzecz być obfitym i głodnym; zarówno mieć obfitość, jak i cierpieć. ” Autor Ecclesiastes próbował wypełnić swoją wewnętrzną pustkę towarami materialnymi i przyjemnościami, ale ten werset wskazuje, że prawdziwe szczęście wynika z zadowolenia z tego, co się masz.

Rzymian 12:2: „Nie dostosuj się do wzorca tego świata, ale stań się odnową twojego umysłu, aby byli w stanie doświadczyć i udowodnić dobrą, przyjemną i doskonałą wolę Bożej”. Autor Ecclesiastes zdał sobie sprawę, że zgodnie ze standardami świata i poszukiwanie szczęścia w światowych przyjemnościach jest daremny, ten werset wskazuje na potrzebę odnowienia umysłu, aby znaleźć prawdziwe szczęście.

Mateusza 16:26: „Bo człowiek zdobędzie cały świat i straci swoją duszę? Lub, co człowiek może dać w zamian za swoją duszę?” Autor Ecclesiastes próbował znaleźć sens w życiu poprzez przyjemności i osiągnięcia, ale werset ten podkreśla znaczenie priorytetu życia duchowego i wieczności.