2 Księga Samuela, 18
30. Król rozkazał: Usuń się, lecz pozostań tu! Usunął się i pozostał.
30. Król rozkazał: Usuń się, lecz pozostań tu! Usunął się i pozostał.
2 Samuel 18 opowiada o bitwie między siłami Dawida a siłami jego syna Absalom, który poprowadził bunt przeciwko ojcu. Podczas bitwy Absalom zostaje zabity przez Joaba, dowódcę armii Dawida. David ubolewa śmierć syna i uznaje, że jego zwycięstwo w bitwie nie przyniosło radości, ale smutek i ból.
Przysłów 16:18: „Znakomita poprzedza ruina, a wyżywienie ducha poprzedza upadek”. Rebelia Absaloma przeciwko Davidowi była częściowo zmotywowana do własnej arogancji i dumy. Ten werset w Przysłowie ostrzega przed niebezpieczeństwem dumy, przypominając nam, że pokora jest cenną cnotą.
Przysłów 29:23: „Duma człowieka zabija go, ale skromny duch uzyska zaszczyt”. Upadek Absaloma w bitwie w 2 Samuela 18 jest przykładem prawdy tego wersetu w przysłowie. Arogancja i duma mogą prowadzić do zniszczenia, a pokora może prowadzić do honoru.
Izajasza 57:15: „Bo w ten sposób mówi wysoki i wzniosły, który mieszka w wieczności i którego imię jest święte: mieszkaję w wysokim i świętym miejscu, ale także mieszkając z skruszonym i zabitym duchem, aby cieszyć ducha ducha. Usuwali się i ożywili serce skruszonego ”. Ten werset w Izajasza mówi o obecności Boga z tymi, którzy mają pokornego i skruszonego ducha. Kiedy stajemy w obliczu bólu i smutku, podobnie jak Dawid w 2 Samueli 18, możemy ufać, że Bóg jest z nami obecny, pocieszając i odnawiając nasze duchy.
Psalm 34:18: „W pobliżu władcy tych, którzy mają złamane serce i zbawiają tych z uciskanego ducha”. Dawid doświadcza wielkiego smutku i bólu ze śmiercią syna w 2 Samueli 18, ale ten psalm przypomina nam, że Bóg jest blisko tych, którzy cierpią i uciskani. Możemy zaufać Bogu, aby nas zbawić i pocieszyć się w czasach trudności.
Psalm 147:3: „Uzdrowienie złamanych z serca i zwraca się na rany”. Ten psalm mówi o dobroci i miłosierdzia Bożego, który leczy złamane serca i troszczy się o rannych. W 2 Samuela 18 David stoi w obliczu utraty syna, ale może znaleźć pocieszenie w zaufaniu Bogu jako kustosza i kołdry.
“O medo excessivo nos faz agir sem amor, mas a confiança excessiva não nos deixa considerar o perigo que vamos enfrentar”. São Padre Pio de Pietrelcina
