Księga Mądrości, 15
11. Bo nie poznał Tego, który go ulepił, tchnął w niego duszę działającą i napełnił duchem żywotnym.
11. Bo nie poznał Tego, który go ulepił, tchnął w niego duszę działającą i napełnił duchem żywotnym.
Rozdział 15 Księgi Mądrości opisuje próżność bożków i wyższość prawdziwego i żywego Boga. Głównym przesłaniem jest to, że idole są martwymi stworzeniami, które nie mają mocy, aby działać, myśleć ani reagować na swoich czcicieli. Natomiast żywy Bóg jest Stwórcą wszystkich rzeczy i jest godny kultu i uwielbienia. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
Izajasza 44:10: „Jak głupi jest ten, który czyni Boga, bożkiem dla własnych szkód!” Ten werset podkreśla głupotę wielbienia bożków, które są wytwarzane przez ludzkie ręce i nie są w stanie ocalić ani pomóc czcicielom.
Psalm 115:4-8: „Ich idole są srebrnymi i złotymi, pracują z rąk mężczyzn. Mają usta, ale nie mówią; oczy, ale nie widzą; mają uszy, ale nie słyszą; nos, Ale nie pachną; ale nie czują; mają stopy, ale nie chodzą; żaden dźwięk nie wychodzi z gardła ”. Ten psalm opisuje bezużyteczność bożków i ich niezdolność do działania, myślenia lub mówienia.
Izajasza 40:18-19: „Kogo porównać z Bogiem i jakie podobieństwo będziesz przed nim? Te wersety podkreślają wyższość Boga w odniesieniu do bożków i twierdzą, że nie ma nikogo ani niczego, co można z nim porównać.
Jeremiasza 10:5: „Ponieważ te idole są prętem trzciny, dziełem sztucznego, nie mogą mówić; należy ich zabrać, ponieważ nie mogą chodzić. Nie bój się ich, ponieważ nie mogą czynić zła ani czynić dobra. " Ten werset stwierdza, że bożki są bezużyteczne i bez władzy, i że nie ma powodu, aby się ich bać.
Izajasza 45:20: „Zbieraj się, chodź, chodź, zejdź razem, ci, którzy uciekają nad narodami, nie wiedzą nic, kto prowadzi swoje obrazy rzeźby, wykonane z drewna i modlą się do Boga, który nie może zbawić”. Ten werset podkreśla głupotę wielbienia bożków i stwierdza, że ci, którzy ich czczą nie, nie mają wiedzy o Bogu.
“É necessário manter o coração aberto para o Céu e aguardar, de lá, o celeste orvalho.” São Padre Pio de Pietrelcina