2 List do Koryntian, 7
3. Nie mówię tego, żeby was potępiać. Powiedziałem już, że pozostajecie w sercach naszych na wspólną śmierć i wspólne z nami życie.
3. Nie mówię tego, żeby was potępiać. Powiedziałem już, że pozostajecie w sercach naszych na wspólną śmierć i wspólne z nami życie.
2 Koryntian 7 mówi o pokucie i smutku według Boga, w porównaniu z światowym smutkiem, który nie powoduje zmian. Rozdział podkreśla radość, jaka wynika z pokuty i pojednania z Bogiem, a także o znaczeniu utrzymania zdrowej relacji z innymi chrześcijanami.
2 Koryntian 7:9-10-„Zatem teraz zdaję sobie sprawę z radości z doskonałego zaufania do ciebie, zarówno we wszystkim, co mnie, jak i w was. Żałuję; chociaż już mnie żałowałem, odkąd ten list zasmucił cię Krótki czas. " Apostoł Paweł mówi o radości z zaufania do tych, którzy żałowali, nawet jeśli jego wezwanie do pokuty spowodowało chwilowy smutek.
2 Koryntian 7:11 - „Dla smutku według Boga wywołuje pokutę za zbawienie, które nikt nie przynosi ważności; ale smutek świata powoduje śmierć”. Paweł kontrastuje smutek według Boga z smutkiem świata, podkreślając, w jaki sposób pierwsza prowadzi do pokuty i zbawienia, podczas gdy drugi prowadzi do śmierci.
2 Koryntian 7:14 - „Bo jeśli włożyłem wam jakoś, nie byłem zawstydzony; ale jak powiedzieliśmy ci wszystko, więc nasza duma z Tito była prawdziwa”. Paweł podkreśla znaczenie prawdy i szczerości w stosunkach między chrześcijanami oraz sposób, w jaki radość z relacji z innymi w wierze może być autentyczna i utrzymywana, gdy prawda jest ceniona.
2 Koryntian 7:16 - „Raduję się władzy, aby ci zaufać”. Paweł mówi o swojej radości, by ufać Koryntianom, podkreślając znaczenie wzajemnego zaufania i utrzymując zdrowe relacje między chrześcijanami.
2 Koryntian 7:1 - „Dlatego mając takie obietnice, oczyszczamy się z wszelkich zanieczyszczeń, zarówno z ciała, jak i ducha, doskonaląc naszą świętość w strachu przed Bogiem”. Rozdział zaczyna się od wezwania do świętości i oczyszczenia, podkreślając, w jaki sposób praktyki te są niezbędne do utrzymania zdrowej relacji z Bogiem i innymi chrześcijanami.
“Deus ama quem segue o caminho da virtude.” São Padre Pio de Pietrelcina
