Biblia Católica
 

2 Księga Królewska, 12

5. Joasz polecił kapłanom: Wszystkie pieniądze, które jako dar święty wnosi się do świątyni Pańskiej - pieniądze bieżące, które ktoś płaci według wyznaczonej mu kwoty za osoby - wszystkie pieniądze, które ktoś z własnej woli wnosi do świątyni Pańskiej -

Versos relacionados con 2 Księga Królewska, 12:

W 2 Królach odkryliśmy, że najwyższy kapłan Joiada wezwał kapłanów do zebrania pieniędzy od ludu i naprawiają świątynię Pana, która była w stanie pogorszenia. Poniżej znajduje się pięć biblijnych wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:

Powtórzonego Prawa 15:10: „Na pewno dacie wam i nie będziesz zła w twoim sercu, kiedy Go dasz; Werset ten podkreśla znaczenie bycia hojnym i pomagania innym bez niechęci, która dotyczy ducha wkładu w reformę świątynną przedstawioną w 2 królach 12.

Przysłów 3:9-10: „Szanuj Panu waszymi towarami i pierwszymi frutami wszystkich dochodów; a wasze stodoły zostaną obficie wypełnione i przepełnią winem”. Ten werset podkreśla znaczenie uhonorowania Pana naszym bogactwem i ofiarami. Takie podejście ilustruje 2 królów 12, gdzie zebrane pieniądze są wykorzystywane do naprawy świątyni.

1 Koryntian 16:2: „Pierwszego dnia tygodnia każdy z was odłożył to, co możesz zebrać, zgodnie z dobrobytem, ​​abyś nie zbierał się po przyjeździe”. Ten werset podkreśla znaczenie wcześniejszego planowania naszej oferty i wkładu. W 2 Królach 12 widzimy przykład tej praktyki, gdy arcykapłan wzywa kapłanów do zebrania pieniędzy na świątynię.

Malachi 3:10: „Przynieś wszystkie dziesięcinę do domu skarbów, aby w moim domu może być utrzymanie; bez opieki. " Ten werset podkreśla znaczenie wniesienia naszych dziesięciny i ofiar do domu Pana. Odnosi się to do wysiłków biżuterii w celu zebrania pieniędzy i naprawy świątyni w 2 królach 12.

2 Koryntian 9:7: „Każdy z nich przyczynia się według swojego serca, nie ze smutkiem lub koniecznością; bo Bóg kocha to, co daje z radości”. Ten werset podkreśla znaczenie dawania z radością i wdzięcznością. Odnosi się to do ducha hojności i wdzięczności przedstawionej w 2 królach 12, kiedy ludzie przyczyniają się do naprawy świątyni.





“A pessoa que nunca medita é como alguém que nunca se olha no espelho e, assim, não se cuida e sai desarrumada. A pessoa que medita e dirige seus pensamentos a Deus, que é o espelho de sua alma, procura conhecer seus defeitos, tenta corrigi-los, modera seus impulsos e põe em ordem sua consciência.” São Padre Pio de Pietrelcina