1 List do Koryntian, 9
16. Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!
16. Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!
Rozdział 9 z 1 Koryntian zajmuje się kwestią prawa apostolskiego Pawła i tego, jak nie decyduje się nie wykorzystywać swoich praw, aby nie być przeszkodą dla Ewangelii. Omawia rolę apostoła i to, co to znaczy być sługą Chrystusa.
Mateusza 10:10-11: „Nie bierz złota, bez srebra, ani nie przykryj w paskach; nie biorą żadnej torby podróży, ani dodatkowej tuniki, ani sandałów, ani personelu; ponieważ pracownik jest godny jego źródła utrzymania”. W tym wersecie Jezus instruuje swoich uczniów przed wysłaniem ich na misję i mówi im, aby nic im nie wzięli. Jest to związane z tematem rozdziału 9, w którym Paweł mówi o tym, jak postanowił nie wykorzystywać swoich praw jako apostoła.
Filipian 4:17: „Nie chodzi o to, że szukam ofert, ale szukam owoców, które zwiększa twoje uznanie”. W tym wersecie Paweł mówi o tym, jak nie szuka ofert finansowych, ale o owocu, który zwiększa kredyt kościelny. To pokazuje, w jaki sposób nie jest zainteresowany wykorzystaniem swojej pozycji w celu uzyskania osobistych korzyści finansowych, ale do pomocy Kościołowi.
2 Koryntian 11:7-9: „Czy jadłem jakiś grzech, opuszczając mnie, abyś był wysoki? Nic nie będę ciężki. W rzeczywistości zarówno we mnie, jak i w Tito, nie postępowaliśmy w żaden sposób grzeszni o tobie . " W tym wersecie Paweł mówi o tym, jak nie oskarżył niczego od Koryntian, w przeciwieństwie do innych kaznodziejów, którzy szarowali za jego usługi. To pokazuje, jak postanowił nie wykorzystywać swojego prawa jako apostoła do zapłaty za swoją pracę.
1 Piotra 5:2-3: „Pastawek Boga, który jest pod waszą opieką, nie z obowiązku, ale dlatego, że chcesz służyć Bogu; nie z chciwości, ale dobra woli; nie jako dominatorzy tych, którzy do nich byli powierzone, ale jako przykłady stada. ” W tym wersecie Piotr mówi o tym, jak pasterze powinni wpaść na stado Boga. Jest to związane z tematem rozdziału 9, w którym Paweł mówi o tym, jak postanowił nie wykorzystywać swoich praw apostolskich do bycia przykładem Kościoła.
Filipian 2:16: „Mocno zachowując słowo życia, że mogę być dumny z dnia Chrystusa, którego nie prowadziłem ani nie walczyłem na próżno”. Ten werset mówi o znaczeniu utrzymania Słowa Bożego i głoszenia go wiernego, bez zniechęcania ani poddania się. Odnosi się to do tematu poruszonego w 1 Koryntian 9 na temat rasy duchowej oraz potrzeby wytrwałości i samookaleczenia.
“O amor tudo esquece, tudo perdoa, sem reservas.” São Padre Pio de Pietrelcina
