Found 129 Results for: superbia superbia vindicta iram
Hinc igitur cœpit ex gravi superbia deductus ad agnitionem sui venire, divina admonitus plaga, per momenta singula doloribus suis augmenta capientibus. (Liber II Maccabaeorum 9, 11)
Et Nicanor quidem cum summa superbia erectus, cogitaverat commune trophæum statuere de Juda. (Liber II Maccabaeorum 15, 6)
Ubi fuerit superbia, ibi erit et contumelia ; ubi autem est humilitas, ibi et sapientia. (Liber Proverbiorum 11, 2)
Fatuus statim indicat iram suam ; qui autem dissimulat injuriam callidus est. (Liber Proverbiorum 12, 16)
Responsio mollis frangit iram ; sermo durus suscitat furorem. (Liber Proverbiorum 15, 1)
Contritionem præcedit superbia, et ante ruinam exaltatur spiritus. (Liber Proverbiorum 16, 18)
ne forte videat Dominus, et displiceat ei, et auferat ab eo iram suam. (Liber Proverbiorum 24, 18)
Aufer iram a corde tuo, et amove malitiam a carne tua: adolescentia enim et voluptas vana sunt. (Liber Ecclesiastes 11, 10)
Quid nobis profuit superbia? aut divitiarum jactantia quid contulit nobis? (Liber Sapientiae 5, 8)
Acuet autem duram iram in lanceam, et pugnabit cum illo orbis terrarum contra insensatos. (Liber Sapientiae 5, 21)
Ab hac ut recessit injustus in ira sua, per iram homicidii fraterni deperiit. (Liber Sapientiae 10, 3)
Ab inope ne avertas oculos tuos propter iram: et non relinquas quærentibus tibi retro maledicere. (Liber Ecclesiasticus 4, 5)
