1 Otwórz twe bramy, Libanie, niech twoje cedry strawi ogień!
2 Rozpaczaj, cyprysie, że cedr upadł, że to, co najpiękniejsze, uległo zagładzie. Jęczcie, dęby Baszanu, że las dziewiczy zwalony na ziemię.
3 Słychać skargi pasterzy, bo najlepsze pastwiska już ogołocone, głośne ryki lwów słychać, bo ozdoba Jordanu zmieniona w pustynię.
4 Pan tak do mnie powiedział: Paś owce przeznaczone na zabicie,
5 które kupcy zabijają bezkarnie, a handlarze mówią: Wzbogaciłem się, niech będą dzięki Panu, a pasterze nie mają dla nich litości.
6 Ja też nie będą dłużej litościwy dla mieszkańców kraju - wyrocznia Pana - ale każdego z nich wydam w ręce jego sąsiada i w ręce jego króla. Oni doprowadzą kraj do upadku, a Ja nikogo nie uwolnię z ich ręki.
7 Tak więc pasłem owce przeznaczone na zabicie dla handlarzy. I wziąłem dwie laski: Jedną nazwałem "Łaskawość", drugą "Zjednoczenie". I pasłem owce.
8 Jednak w ciągu miesiąca usunąłem trzech pasterzy. Straciłem także cierpliwość względem owiec, one również zniechęciły się do mnie.
9 Dlatego powiedziałem: Nie chcę was paść dłużej: co ma umrzeć, niech umiera, co ma zginąć, niech ginie, a te, co pozostaną, niech się wzajemnie pożrą!
10 Wziąłem moją laskę "Łaskawość" i złamałem ją na znak zerwania przymierza, które zawarłem z wszystkimi ludami.
11 I w tym właśnie dniu zostało ono zerwane, a handlarze owiec, którzy mnie podglądali, przekonali się, że to było słowo Pana.
12 Potem zwróciłem się do nich: Jeżeli to uznacie za słuszne, dajcie mi zapłatę, a jeżeli nie - zostawcie ją sobie! I odważyli mi trzydzieści srebrników.
13 Jednak Pan rzekł do mnie: Wrzuć do skarbony tę nadzwyczajną zapłatę, której w ich przekonaniu byłem godzien. Wziąłem więc trzydzieści srebrników i wrzuciłem je do skarbony domu Pańskiego.
14 Następnie złamałem moją drugą laskę "Zjednoczenie" na znak zerwania braterstwa Judy z Izraelem.
15 Później rzekł Pan do mnie: Weź powtórnie wyposażenie głupiego pasterza!
16 Albowiem sprowadzę temu krajowi pasterza, który nie będzie się troszczył o to, co ginie; nie będzie szukał tego, co błądzi; nie będzie leczył tego, co zranione; nie będzie karmił tego, co zdrowe. Ale będzie zajadał mięso tłustych zwierząt, a ich kopyta
17 Biada złemu pasterzowi, który trzodę porzuca. Miecz niech spadnie na jego ramię i na jego prawe oko! Niech uschnie jego ramię, a prawe oko niech całkiem zagaśnie!
Versículos relacionados com Księga Zachariasza, 11:
Zachariasz 11 to rozdział, który zajmuje się zniszczeniem Izraela i odrzuceniem Mesjasza przez Żydów. Prorok mówi o pastorach, którzy porzucają trzodę i łamanie przymierza między Bogiem a ludem Izraela. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Zachariasz 11:
Izajasza 53:3: „Zignorowany i odrzucony przez ludzi, człowiek bólu i doświadczony w cierpieniu; i jako jeden z których mężczyźni ukryli twarz, był pogardzany, a my wcale tego nie zrobiliśmy”. Ten werset mówi o odrzuceniu Mesjasza dla Żydów, którzy nie rozpoznali go za Syna Bożego.
Jeremiasz 23:1: „Biada pasterzom, którzy niszczą i rozpraszają owce mojego pastwiska, mówi Pan”. Ten werset opowiada o zaniedbaniu pastorów dbanie o stadę Boga, która jest podobna do sytuacji opisanej w Zachariasza 11.
Ezechiel 34:10: „Tak mówi Pan Bóg, oto jestem przeciwko pasterzom; z jego rąk będę potrzebować moich owców i nie zmuszam ich do karmienia owce, aby nie stały już sami; dostarczę moje. owce z twoich ust, aby nie służyli na pastwisku. ” Werset ten odnosi się również do zaniedbania pastorów dbaniem o stadę Boga i potrzebę interweniowania przez Boga, aby zbawić jego owce.
Psalm 79:1: „O Boże, poganie weszli wasze dziedzictwo; zanieczyszczyli waszą świętą świątynię; Jeruzalem zredukował się do kamieni”. Ten psalm mówi o zniszczeniu Jerozolimy i świątyni Bożej, która została przepowiedziana w Zachariasza 11.
Mateusza 21:42: „Jezus powiedział do nich, nigdy nie czytał w Piśmie Świętym, kamieniem, który odrzucili budowniczowie, stał się głównym kamieniem, kątowym; czy to pochodzi od Pana i jest cudowny dla naszych oczu?” Werset ten odnosi się do odrzucenia Mesjasza przez żydowskich przywódców religijnych i jego ostateczne znaczenie jako kamień węgielny Kościoła Bożego.
Kapitel: