1 A nad bezbożnymi trwał aż do końca gniew bezlitosny, Bóg przewidział bowiem również przyszłe ich sprawy:
2 że pozwoliwszy tamtym odejść i odesławszy ich spiesznie, pożałują tego i będą ścigali.
3 Jeszcze byli pogrążeni w żałobie i płakali nad grobami umarłych, a już powzięli inny nierozsądny zamiar i ścigali jak zbiegów tych, których pozbyli się z błaganiem.
4 Sprawiedliwy los pchał ich ku tej ostateczności i przywiódł do zapomnienia o tym, co się stało, by dopełnili kary, której brakowało plagom,
5 i by lud Twój podjął przedziwną wędrówkę, oni zaś - by znaleźli śmierć niespotykaną.
6 Całe stworzenie znów zostało przekształcone w swej naturze, powolne Twoim rozkazom, by dzieci Twe zachować bez szkody.
7 Obłok ocieniający obóz i suchy ląd ujrzano, jak się wynurzał z wody poprzednio stojącej: drogą otwartą - Morze Czerwone i pole zielone - z burzliwej głębiny.
8 Przeszli tędy wszyscy, których chroniła Twa ręka, ujrzawszy cuda godne podziwu.
9 Byli jak konie na pastwisku i jak baranki brykali, wielbiąc Ciebie, Panie, któryś ich wybawił.
10 Jeszcze bowiem pamiętali swoje przesiedlenie: jak to zamiast rodzić stworzenia, ziemia wydała komary i zamiast istot wodnych rzeka mnóstwo żab wyrzuciła.
11 Potem zaś widzieli również nowe narodziny ptaków, gdy wiedzeni żądzą prosili o wyszukane pokarmy:
12 dla jej zaspokojenia bowiem z morza przyszły im przepiórki.
13 A i kary przychodziły na grzeszników nie bez uprzednich znaków - gwałtownych piorunów. Słusznie cierpieli za swe własne złości, bo żywili ku gościom najgorszą nienawiść.
14 Tamci nie przyjęli przybyszów nieznanych, ci wzięli w niewolę dobroczynnych gości.
15 I nie tylko to: tamci zasłużą na wzgląd niejaki, bo nieradzi przyjmowali obcych,
16 ci zaś przyjąwszy z uroczystościami i już do swoich praw dopuściwszy, utrapili trudami okropnymi.
17 Poraziła ich też ślepota, jak tamtych u drzwi sprawiedliwego, kiedy nieprzenikniona ciemność ich otoczyła i każdy szukał drogi do drzwi swoich.
18 Żywioły bowiem, gdy się inaczej ze sobą zestroją, odmieniają rodzaj rytmu, jakby dźwięk harfy, zawsze pozostając w tonie. Łatwo to wykazać, widząc, co się stało:
19 ziemne bowiem stworzenia zmieniały się w wodne, a wodne na ląd wychodziły.
20 Ogień w wodzie wzmagał swoją siłę, a woda zapominała o swej własności gaszenia.
21 I na odwrót: płomienie nie spalały ciał wątłych stworzeń pośród nich chodzących ani łatwo topliwego pokarmu niebieskiego o wyglądzie lodu.
22 Pod każdym bowiem względem wywyższyłeś lud Twój, Panie, i rozsławiłeś, i nie zapomniałeś, wspierając go w każdym czasie i na każdym miejscu.
Versículos relacionados com Księga Mądrości, 19:
Rozdział 19 Księgi Mądrości mówi o wyzwoleniu Hebrajczyków z niewolnictwa w Egipcie i konsekwencji tego wydarzenia w życiu ludu. Mówi o boskiej ochronie i karach tych, którzy sprzeciwiali się Bogu i ich wybrani. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
Wyjście 13:21: „A Pan poszedł przed nimi, dzień w kolumnie chmur, aby poprowadzić ich po drodze, aw nocy w kolumnie ognia, aby je oświetlić, chodzić w dzień iw nocy”. Ten werset mówi o boskiej ochronie Hebrajczyków podczas ich ucieczki z Egiptu, o którym wspomniano w rozdziale 19 Mądrości.
Psalm 78:13: „Podziękował morze i zmusił ich do przejścia; sprawiło, że wody zatrzymują się jak stos”. Ten werset mówi o cudu Dywizji Morza Czerwonego, który pozwolił hebrajskowi uciec z armii egipskiej, która ich ścigała, i która jest wspomniana w rozdziale 19.
Psalm 105:26-27: „Mojżesz wysłał, jego sługa i Aaron, które wybrał. Zrobili przed nimi znaki i cuda w krainie kamery”. Ten werset opowiada o wybranych przez Boga przywódcach do poprowadzenia Hebrajczyków w ucieczce Egiptu i cudach, które wykonali, wspomniane również w rozdziale 19.
Psalm 78:51: „I zraniłem wszystkich pierworodnych w Egipcie, po raz pierwszy ich siły w namiotach kamery”. Ten werset mówi o boskiej karie Egipcjan przez ucisk Hebrajczyków, o którym wspomniano w rozdziale 19.
Izajasza 63:11: „Potem przypomniał sobie dni starożytności, Mojżesz i jego lud, mówiąc: gdzie jest ten, który zmusił ich do wyjścia z morza z pasterzami jego stada? Gdzie jest ten, kto umieścił swój pośród świętych świętych Duch?" Ten werset mówi o wyzwoleniu Hebrajczyków Egiptu i roli Mojżesza jako wybranego przywódcy Boga, wspomnianego również w rozdziale 19.
Kapitel: