1 Hiob na to tak odpowiedział:
2 Istotnie. Ja wiem, że to prawda, Czy człowiek jest prawy przed Bogiem?
3 Gdyby się ktoś z Nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc.
4 Umysł to mądry, a siła potężna. Któż Mu przeciwny nie padnie?
5 W mgnieniu oka On przesunie góry i zniesie je w swoim gniewie,
6 On ziemię poruszy w posadach: i poczną trzeszczeć jej słupy.
7 On słońcu zabroni świecić, na gwiazdy pieczęć nałoży.
8 On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach;
9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa.
10 On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów.
11 Nie widzę Go, chociaż przechodzi: mija, a dostrzec nie mogę.
12 Kto Mu zabroni, choć zniszczy? Kto zdoła powiedzieć: Co robisz?
13 Bóg gniewu hamować nie musi, uległe są Mu służki Rahaba.
14 Jakże ja zdołam z Nim mówić? Dobiorę wyrazów właściwych?
15 Choć słuszność mam, nie odpowiadam i tylko błagam o litość.
16 Proszę Go, by się odezwał, a nie mam pewności, że słucha.
17 On może zniszczyć mnie burzą, bez przyczyny pomnożyć mi rany.
18 Nawet odetchnąć mi nie da, tak mnie napełni goryczą.
19 O siłę chodzi? To mocarz. O sąd? Kto da mi świadectwo?
20 On i prawym zamknie usta, mam słuszność, a winnnym mnie uzna.
21 Czym czysty? Nie znam sam siebie, potępiam swe własne życie.
22 Na jedno więc, rzekłem, wychodzi, prawego ze złym razem zniszczy.
23 Gdy nagła powódź zabija, drwi z cierpień niewinnego;
24 ziemię dał w ręce grzeszników, sędziom zakrywa oblicza. Jeśli nie On - to kto właściwie?
25 Szybsze me dni niźli biegacz, ciekają, nie zaznawszy szczęścia,
26 mkną jak łodzie z sitowia, gonią jak orzeł ofiarę.
27 Gdy powiem: Zapomnę o męce, odmienię, rozjaśnię oblicze -
28 drżę na myśl o cierpieniu, pewny, że mnie nie uwolni.
29 Jestem grzesznikiem, przyznaję. Więc po co się męczę na próżno?
30 Choćbym się w śniegu wykąpał, a ługiem umył swe ręce;
31 umieścisz mnie tam, na dole. Nawet mój płaszcz mną się brzydzi.
32 Nie człowiek to, aby Mu odrzec: Razem stawajmy u sądu!
33 Czy jest między nami rozjemca, co rękę położy na obu?
34 Niech zdejmie ze mnie swą rózgę i strachem mnie nie napełnia,
35 bym mówić zdołał bez lęku... A tak, ja nie mam śmiałości.
Versículos relacionados com Księga Hioba, 9:
Praca 9 to rozdział, w którym Job zastanawia się nad prawością Boga i tego, jak niemożliwe jest, aby człowiek był przed nim sprawiedliwym. Pyta, jak człowiek może być tuż przed Bogiem, który jest tak potężny i mądry. Job pamięta także niedociągnięcie, która mija i jak bezsilne w obliczu sytuacji. Oto pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w pracy 9:
Psalm 9:7-8: „Ale Pan króluje na zawsze; ustanowił swój tron, aby osądzić. On sam osądza świat; rządzi ludami prawością”. Ten werset mówi o tym, jak Bóg jest tylko w jego decyzjach i jak jest prawym władcą.
Przysłów 3:5-6: „Zaufaj Panu całego serca i nie wspieraj się we własnym zrozumieniu; rozpoznaj Panu na wszystkie swoje drogi, a on wyprostuje twoje ścieżki”. Ten werset mówi o zaufaniu Bogu, nawet jeśli sprawy wydają się niemożliwe.
Rzymian 3:23-24: „Albowiem wszyscy zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Bożej, będąc uzasadnionym swobodą łaską, poprzez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie”. Ten werset mówi o tym, jak wszyscy zgrzeszyli i nie mogą być sprawiedliwe, ale mogą być uzasadnione przez Jezusa Chrystusa.
Izajasza 55:8-9: „Ponieważ moje myśli nie są waszymi myślami, ani wasze drogi, mówi Pan. Bo, podobnie jak Niebo jest wyższe niż Ziemia, podobnie jak moje drogi są najwyższe niż wasze drogi i moje Myśli bardziej niż twoje myśli. " Ten werset mówi o tym, jak Bóg ma większą i wyższą perspektywę niż ludzi i jak nie możemy całkowicie zrozumieć ich drogi.
Jakub 1:2-4: „Moi bracia, zastanów się, że przechodzą różne próby, bo wiesz, że dowód twojej wiary powoduje wytrwałość. I wytrwałość musi mieć pełne działanie, abyś był dojrzały i prawy, nie brakując braku braku braku braku braku informacji wszystko. " Ten werset mówi o tym, w jaki sposób próby mogą pomóc nam rosnąć i dojrzewać w naszej wierze.
Kapitel: