Bíblia Católica
 

2 Machabejska, 6

4. Świątynia była pełna rozpusty i uczt, na których poganie zabawiali się z nierządnicami, a na świętych dziedzińcach zbliżali się do kobiet, ponadto zaś jeszcze do wnętrza świątyni wnosili to, czego się nie godzi.

Versículos relacionados com 2 Machabejska, 6:

Rozdział 6 z 2 Mackabees donosi o prześladowaniu Żydów przez króla Antiocha Epiphanes, który zabraniał praktyki judaizmu i domagali się, aby Żydzi czcili greckich bogów. Ponadto wielu Żydów zostało torturowanych i zabitych za odmowę posłuszeństwa na rozkaz króla. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tym tematem:

2 Maccabees 6:9: „Ktokolwiek nie poddał się porządkowi króla, zostanie potępiony na śmierć”. Werset ten pokazuje okrucieństwo króla Antiocha Epiphaniusa, który zagroził zabiciem tych, którzy nie przestrzegali jego rozkazów.

2 Maccabees 6:12: „Zdarzyło się, że niektórzy mężczyźni, w pobliżu jeziora, którzy odmówili zanieczyszczenia, zostali aresztowani i zabrani do króla”. Werset ten ilustruje odwagę tych, którzy wolali umrzeć, aby nie przestrzegać praw Bożego.

2 Maccabees 6:18: „Nakazał jeździć językami, rozdartić jego owłosione skórki i pokroić ich opuszki palców”. Ten werset opisuje okrutne tortury, które Żydzi cierpią z powodu ich wiary.

2 Maccabees 6:30: „Już po śmierci pod ciosami, westchnął głęboko i powiedział:„ Pan, z powodu swojej świętej nauki, doskonale wie, że chociaż mógłbym uciec od śmierci, jestem poddawany okrutnemu bólu w moim Ciało, pod zabójcą karek, ale w mojej duszy raduję się z nadzieją, że Pewnego dnia mnie rasuje. Ten werset pokazuje wiarę i odwagę tych, którzy zginęli w imieniu swojej religii.

2 Maccabees 6:31: „Po tych słowach poddał się śmierci całą swoją duszą, pozostawiając w swoim męczeństwie wzór odwagi i czekając na Pana pojednanie z jego braćmi”. Werset ten podkreśla znaczenie odwagi i wiary w trudnych czasach i zaufania do Boga nawet w obliczu śmierci.





“Há alegrias tão sublimes e dores tão profundas que não se consegue exprimir com palavras. O silêncio é o último recurso da alma, quando ela está inefavelmente feliz ou extremamente oprimida!” São Padre Pio de Pietrelcina