Cattolica Bibbia
 

2 Księga Kronik, 7

14. jeśli upokorzy się mój lud, nad którym zostało wezwane moje Imię, i będą błagać, i będą szukać mego oblicza, a odwrócą się od swoich złych dróg, Ja z nieba wysłucham i przebaczę im grzechy, a kraj ich ocalę.

Versi relativi a 2 Księga Kronik, 7:

2 Kroniki 7 mówi o zakończeniu budowy świątyni Salomona i jego poświęcenia Bogu. Rozdział opisuje chwałę Boga, który wypełnił świątynię i Bożą odpowiedź na modlitwę Salomona. Rejestrowane są również obchody Pana po poświęceniu. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 2 Kronik 7:

Psalm 27:4: „Jedną rzeczą, o którą zapytałem Pana, jest to, czego szukam: że mogę żyć w domu Pana każdego dnia mojego życia, kontemplować dobroć Pana i szukać Jego orientacji w Jego świątyni”. Ten werset podkreśla znaczenie świątyni jako miejsca kultu i poszukiwania boskiej orientacji.

2 Kroniki 6:40: „Teraz, mój Boże, niech twoje oczy będą otwarte, a twoi słuchacze uważają na modlitwę, którą wam robię w tym miejscu”. Ten werset odnosi się do modlitwy Salomona, prosząc Boga, aby usłyszał modlitwy w świątyni. Jest to wspomnienie o znaczeniu modlitwy w miejscu poświęconym Bogu.

1 Królowie 8:11: „Kapłani nie mogli nadal służyć z powodu chmury, ponieważ chwała Pana wypełniła dom Pana”. Ten werset opisuje chwałę Boga, który wypełnił świątynię po jej zakończeniu, pokazując znaczenie obecności Boga w tym miejscu.

Psalm 122:1: „Radowałem się, kiedy powiedzieli:„ Chodźmy do domu Pana ”. Ten werset podkreśla radość z chodzenia do świątyni i wielbienia Pana w społeczności.

2 Kroniki 7:3: „Kiedy wszystkie dzieci Izraela zobaczyły ogień, a chwała Pana nad świątynią, uklękli z twarzą na ziemi na podłodze, czcili i podziękowali Panu, mówiąc Pana, mówiąc, mówiąc Pana, mówiąc Pana, mówiąc Pana, mówiąc , „On jest dobry! Twoja miłość trwa wiecznie”. Ten werset rejestruje reakcję ludu na manifestację chwały Bożej w świątyni, pokazując Bogu znaczenie kultu i wdzięczności.





“A pessoa que nunca medita é como alguém que nunca se olha no espelho e, assim, não se cuida e sai desarrumada. A pessoa que medita e dirige seus pensamentos a Deus, que é o espelho de sua alma, procura conhecer seus defeitos, tenta corrigi-los, modera seus impulsos e põe em ordem sua consciência.” São Padre Pio de Pietrelcina