Talált 457 Eredmények: esset
cumque esset jam meridies inludebat eis Helias dicens clamate voce majore deus enim est et forsitan loquitur aut in diversorio est aut in itinere aut certe dormit ut excitetur (Liber I Regum 18, 27)
cumque jam tempus esset ut offerretur holocaustum accedens Helias propheta ait Domine Deus Abraham Isaac et Israël hodie ostende quia tu es Deus Israël et ego servus tuus et juxta præceptum tuum feci omnia verba hæc (Liber I Regum 18, 36)
et dixit ad puerum suum ascende et prospice contra mare qui cum ascendisset et contemplatus esset ait non est quicquam et rursum ait illi revertere septem vicibus (Liber I Regum 18, 43)
at ille statim abstersit pulverem de facie sua et cognovit eum rex Israël quod esset de prophetis (Liber I Regum 20, 41)
cum ergo vidissent principes curruum Josaphat suspicati sunt quod ipse esset rex Israël et impetu facto pugnabant contra eum et exclamavit Josaphat (Liber I Regum 22, 32)
intellexeruntque principes curruum quod non esset rex Israël et cessaverunt ab eo (Liber I Regum 22, 33)
et locutus est ei hæc dicit Dominus quia misisti nuntios ad consulendum Beelzebub deum Accaron quasi non esset Deus in Israël a quo possis interrogare sermonem ideo de lectulo super quem ascendisti non descendes sed morte morieris (Liber II Regum 1, 16)
crevit autem puer et cum esset quædam dies et egressus isset ad patrem suum ad messores (Liber II Regum 4, 18)
et egressus est unus in agrum ut colligeret herbas agrestes invenitque quasi vitem silvestrem et collegit ex ea colocyntidas agri et implevit pallium suum et reversus concidit in ollam pulmenti nesciebat enim quid esset (Liber II Regum 4, 39)
dixitque ei rex Syriæ vade et mittam litteras ad regem Israël qui cum profectus esset et tulisset secum decem talenta argenti et sex milia aureos et decem mutatoria vestimentorum (Liber II Regum 5, 5)
in diebus ejus recessit Edom ne esset sub Juda et constituit sibi regem (Liber II Regum 8, 20)
recessit ergo Edom ne esset sub Juda usque ad diem hanc tunc recessit et Lobna in tempore illo (Liber II Regum 8, 22)
