Löydetty 132 Tulokset: isaak

  • eipen de iakwb o qeoV tou patroV mou abraam kai o qeoV tou patroV mou isaak kurie o eipaV moi apotrece eiV thn ghn thV genesewV sou kai eu se poihsw (Gênesis 32, 10)

  • kai thn ghn hn dedwka abraam kai isaak soi dedwka authn soi estai kai tw spermati sou meta se dwsw thn ghn tauthn (Gênesis 35, 12)

  • hlqen de iakwb proV isaak ton patera autou eiV mambrh eiV polin tou pediou auth estin cebrwn en gh canaan ou parwkhsen abraam kai isaak (Gênesis 35, 27)

  • egenonto de ai hmerai isaak aV ezhsen eth ekaton ogdohkonta (Gênesis 35, 28)

  • aparaV de israhl autoV kai panta ta autou hlqen epi to frear tou orkou kai equsen qusian tw qew tou patroV autou isaak (Gênesis 46, 1)

  • kai huloghsen autouV kai eipen o qeoV w euhresthsan oi patereV mou enantion autou abraam kai isaak o qeoV o trefwn me ek neothtoV ewV thV hmeraV tauthV (Gênesis 48, 15)

  • o aggeloV o ruomenoV me ek pantwn twn kakwn euloghsai ta paidia tauta kai epiklhqhsetai en autoiV to onoma mou kai to onoma twn paterwn mou abraam kai isaak kai plhqunqeihsan eiV plhqoV polu epi thV ghV (Gênesis 48, 16)

  • ekei eqayan abraam kai sarran thn gunaika autou ekei eqayan isaak kai rebekkan thn gunaika autou kai ekei eqaya leian (Gênesis 49, 31)

  • kai eipen iwshf toiV adelfoiV autou legwn egw apoqnhskw episkoph de episkeyetai umaV o qeoV kai anaxei umaV ek thV ghV tauthV eiV thn ghn hn wmosen o qeoV toiV patrasin hmwn abraam kai isaak kai iakwb (Gênesis 50, 24)

  • kai eishkousen o qeoV ton stenagmon autwn kai emnhsqh o qeoV thV diaqhkhV autou thV proV abraam kai isaak kai iakwb (Êxodo 2, 24)

  • kai eipen autw egw eimi o qeoV tou patroV sou qeoV abraam kai qeoV isaak kai qeoV iakwb apestreyen de mwushV to proswpon autou eulabeito gar katembleyai enwpion tou qeou (Êxodo 3, 6)

  • kai eipen o qeoV palin proV mwushn outwV ereiV toiV uioiV israhl kurioV o qeoV twn paterwn umwn qeoV abraam kai qeoV isaak kai qeoV iakwb apestalken me proV umaV touto mou estin onoma aiwnion kai mnhmosunon genewn geneaiV (Êxodo 3, 15)


“Não queremos aceitar o fato de que o sofrimento é necessário para nossa alma e de que a cruz deve ser o nosso pão cotidiano. Assim como o corpo precisa ser nutrido, também a alma precisa da cruz, dia a dia, para purificá-la e desapegá-la das coisas terrenas. Não queremos entender que Deus não quer e não pode salvar-nos nem santificar-nos sem a cruz. Quanto mais Ele chama uma alma a Si, mais a santifica por meio da cruz.” São Padre Pio de Pietrelcina