Księga Psalmów, 39
7. Człowiek jak cień przemija, na próżno tyle się niepokoi, gromadzi, lecz nie wie, kto to zabierze.
7. Człowiek jak cień przemija, na próżno tyle się niepokoi, gromadzi, lecz nie wie, kto to zabierze.
Psalm 39 jest psalmem lamentacji, w którym psalmista wyraża swoją udrękę w obliczu zwięzłości życia i nieuchronności śmierci. Wzywa Boga o pomoc i wskazówki, uznając, że jego życie jest kruche i ulotne. Poniżej znajduje się pięć wersetów biblijnych związanych z tematami omówionymi w tym psalmie:
Praca 14:5 - „Ponieważ twoje dni są zdeterminowane, wraz z tobą jest liczba miesięcy; i ustaliłeś granice, abyś nie przeszedł poza nimi”. Ten werset mówi o zwięzłości życia i o tym, jak Bogu są opowiadane i ograniczone.
Psalm 90:12 - „Naucz nas opowiadać nasze dni w taki sposób, abyśmy dotarli do mądrych serc”. Ten werset podkreśla znaczenie uznania zwięzłości życia i mądrego życia, gdy masz czas.
Hebrajczyków 9:27 - „I tak jak ludzie mają rozkaz śmierci raz, po tym, sądu”. Ten werset mówi o nieuchronności śmierci i osądu.
Psalm 119:25 - „Moja dusza jest przywiązana do pyłu; przyspiesza mnie zgodnie z twoim słowem”. Ten werset odzwierciedla to samo wrażenia, co psalmista, że życie jest kruche i ulotne i płacze do Boga o życie i wskazówki.
Jan 11:25-26-„Jezus powiedział do niego: Jestem zmartwychwstaniem i życiem. Ten, kto we mnie wierzy, nawet jeśli umiera, będzie żył; a wszyscy, którzy żyją i wierzą we mnie, nie umrze, na zawsze. Czy ty Uwierz w to?" Ten werset wskazuje na nadzieję zmartwychwstania i życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa.
“Deus nunca me recusou um pedido”. São Padre Pio de Pietrelcina