Księga Psalmów, 25
20. Strzeż mojej duszy i wybaw mnie, bym się nie zawiódł, gdy się uciekam do Ciebie.
20. Strzeż mojej duszy i wybaw mnie, bym się nie zawiódł, gdy się uciekam do Ciebie.
Psalm 25 jest modlitwą dotkniętej osoby, która płacze do Boga o pomoc i wskazówki. Psalmista uznaje, że Bóg jest miłosierny i sprawiedliwy, i prosi go, aby poprowadził go na swoje drogi. Ponadto psalmista wyznaje swoje grzechy i prosi o przebaczenie. Następujące wersety dotyczą tematów związanych z Psalm 25, takimi jak pogoń za Bożą orientacją, zaufanie do Jego dobroci i sprawiedliwości oraz pokucie i potrzeba przebaczenia.
Psalm 27:11: „Naucz mnie swoją drogę, Panie; zabierz mnie prostą ścieżką, z powodu tych, którzy się obierają”. Werset ten dotyczy Psalmu 25, ponieważ psalmista prosi również Boga, aby poprowadził go na jego drogi i nauczył go, jak zrobić swoją wolę.
Psalm 86:5: „Dla ciebie, Panie, jesteś dobrzy i współczujący; jesteś cierpliwy i wielki w lojalnej miłości”. Werset ten jest podobny do Psalmu 25, gdzie psalmista rozpoznaje Bożą dobroć i prosi jego orientację.
Psalm 103:8: „Pan jest współczujący i miłosierny, bardzo cierpliwy i pełen miłości”. Ten werset podkreśla także miłosierdzie i dobroć Boga, cechy podkreślane w Psalmie 25.
Psalm 130:4: „Ale dla ciebie jest przebaczeniem, możesz się obawiać”. Ten werset podkreśla znaczenie przebaczenia i zaufania do Boga, aby to osiągnąć. Psalm 25 troszczy się również o spowiedź grzechów i prośbę o przebaczenie.
Przysłów 3:5-6: „Zaufaj Panu całego serca i nie wspieraj się we własnym zrozumieniu; rozpoznaj Panu na wszystkie swoje drogi, a on wyprostuje twoje ścieżki”. Wersety te podkreślają znaczenie zaufania Bogu i proszenia o ich wskazówki we wszystkich obszarach życia, co jest głównym problemem w Psalmie 25.
“Desapegue-se daquilo que não é de Deus e não leva a Deus”. São Padre Pio de Pietrelcina
