1 Szymon, syn Oniasza, arcykapłan, za życia swego poprawił dom Pański, a za dni swoich wzmocnił świątynię.
2 On zbudował mur podwójnie wysoki i wysoką podporę muru świątyni.
3 Za dni jego został wykuty zbiornik na wodę, sadzawka - której obwód jest jak morze.
4 On myślał o swoim ludzie, aby go ustrzec przed upadkiem, umocnił przeto miasto na czas oblężenia.
5 Jakże wspaniale wyglądał, gdy wracał do ludu, przy wyjściu z Domu Zasłony.
6 Jak gwiazda zaranna pośród chmur, jak księżyc w pełni w dniach świątecznych,
7 jak słońce świecące na przybytek Najwyższego, jak tęcza wspaniale błyszcząca w chmurach,
8 jak kwiat róży na wiosnę, jak lilie przy źródle, jak młody las Libanu w dniach letnich,
9 jak ogień i kadzidło w kadzielnicy, jak naczynie szczerozłote, ozdobione drogimi kamieniami wszelkiego rodzaju,
10 jak drzewo oliwne, pokryte owocami, jak cyprys wznoszący się do chmur.
11 Kiedy przywdziewał zaszczytną szatę i brał na siebie wspaniałe ozdoby, kiedy wstępował do ołtarza Pana, napełniał chwałą obręb przybytku;
12 a kiedy przyjmował z rąk kapłanów części ofiarne, sam stojąc przy ognisku ołtarza, wokół niego stał wieniec braci, jak gałęzie cedrów na Libanie; otaczali go jak pnie palmowe -
13 wszyscy synowie Aarona w swej chwale. Ofiara Pana była w ich rękach, wobec całego zgromadzenia Izraela -
14 aż do zakończenia pełnił on służbę Bożą przy ołtarzach, aby uświetnić ofiarę Najwyższego, Wszechmogącego.
15 Wyciągał rękę nad czarę, ofiarował trochę z krwi winnego grona, wylewał ją na podstawę ołtarza, na przyjemną woń Najwyższemu, Królowi nad wszystkim.
16 Wtedy odzywali się synowie Aarona i grali na kutych trąbach, grzmieli donośnym głosem na pamiątkę przed Najwyższym.
17 Cały lud wspólnie spieszył i padał na twarz na ziemię, aby oddać pokłon Panu swojemu, Wszechmogącemu, Najwyższemu Bogu.
18 Śpiewacy wychwalali Go swoimi głosami i potężnym echem płynęła miła melodia.
19 Lud prosił Pana Najwyższego w modlitwie przed Miłosiernym, aż się skończyły wspaniałe obrzędy Pana i doprowadzono do końca Jego świętą służbę.
20 Wtedy on schodząc, wyciągał swe ręce nad całym zgromadzeniem synów Izraela, aby dać swymi wargami błogosławieństwo Pana, i by się radować Jego imieniem.
21 Po raz drugi lud padał na twarz, by przyjąć błogosławieństwo od Najwyższego.
22 A teraz błogosławcie Boga całego stworzenia, który wszędzie czyni wielkie rzeczy, który od łona matczynego wywyższa dni nasze, który z nami postępuje według swego miłosierdzia.
23 Niech nam da radość serca, niech nastanie za dni naszych pokój w Izraelu - po wieczne czasy,
24 aby miłosierdzie Jego trwało wiernie z nami i by nas wybawił za dni naszych.
25 Dusza moja nie znosi dwóch narodów, a trzeci nie jest narodem:
26 mieszkający na górze Samarii, Filistyni, i głupi naród, przebywający w Sychem.
27 Naukę mądrości i rozumu spisałem w tej księdze, ja Jezus, syn Syracha, syna Eleazara, jerozolimczyk, który mądrość serca mego wylałem jak obfity deszcz.
28 Szczęśliwy, kto będzie zajmował się tymi rzeczami, a kto włoży je do serca swego, stanie się mądrym,
29 a jeśli tak postąpi, we wszystkim sobie poradzi, ponieważ światło Pana będzie jego drogowskazem.
Versículos relacionados com Mądrość Syracha, 50:
Rozdział 50 Ecclesiastical opisuje świętowanie Feastu Tabernakusa przez najwyższego kapłana Simão, syna Oniasa. Święto to opisano z dużym naciskiem, podkreślając znaczenie kapłana, Jego majestatyczny wygląd i jego modlitwy na korzyść ludu. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
Kapłańska 23:34: „Porozmawiaj z dziećmi Izraela, mówiąc: w ciągu piętnastu dni tego siódmego miesiąca będzie święto Pana przez siedem dni”. Ten werset jest przykazaniem Bożym dla Izraelitów, aby świętować święto tabernacles, które jest ucztą opisaną w kościelnym 50.
Nehemiasz 8:17: „I cały zbór tych, którzy wrócili z niewoli, stworzyli kabiny i zamieszkały w nich; ponieważ nigdy nie robili dzieci Izraela; i było wiele radości”. Ten werset opisuje, w jaki sposób Żydzi odwrócili się od wygnania w Babilonie, świętowali ucztę Tabernakusa, mieszkając w kabinach podczas imprezy, jako sposób na zapamiętanie czasu, w którym byli koczownikami.
Zachariasz 14:16: „I stanie się, że wszyscy, którzy pozostaną ze wszystkich narodów, które pojawiły się przeciwko Jerozolimie, powstają z roku na rok, aby wielbić króla, pana gospodarzy i świętować święto Tabernaku”. Ten werset opisuje proroctwo o przyszłości, kiedy wszystkie narody będą czcić Boga i świętują święto tabernacles w Jerozolimie.
Jan 7:37-38: „A ostatniego dnia Wielki Dzień Święta Jezus postawił się stojąc i płakał, mówiąc: jeśli ktoś jest spragniony, przyjdź do mnie i pije. Ktokolwiek wierzy we mnie, jak on, tak jak on, tak jak on, tak Mówi Pismo Święte, rzeki żyjącej wody będą wybiegać z twojego łona ”. Ten werset opisuje, w jaki sposób Jezus wykorzystał Święto Taberakli jako okazji, aby zaprosić ludzi do uwierzenia w Niego i otrzymania życia wiecznego.
Objawienie 21:3: „I usłyszałem wielki głos z nieba, który powiedział: Oto tabernakulum Boga z ludźmi, bo wraz z nimi będą mieszkać, a oni będą Jego ludem, a ten sam Bóg będzie z nimi i będzie z nimi, i będzie waszym Bogiem. " Ten werset opisuje pogląd apostoła Jana na Nowy Jeruzalem, w którym Bóg zamieszkał z ludźmi. Pogląd ten może być powiązany z świętowaniem uczty Tabernakusa, który jest ucztą, która przypomina czas, w którym Bóg mieszkał z Izraelitów na pustyni w namiotach.
Chapters: