1 A zatem zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani,
2 z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości.
3 Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój.
4 Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie.
5 Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest.
6 Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
7 Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego.
8 Dlatego mówi Pismo: Wstąpiwszy do góry wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary.
9 Słowo zaś "wstąpił" cóż oznacza, jeśli nie to, że również zstąpił do niższych części ziemi?
10 Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić.
11 I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami
12 dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego,
13 aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.
14 [Chodzi o to], abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu.
15 Natomiast żyjąc prawdziwie w miłości sprawmy, by wszystko rosło ku Temu, który jest Głową - ku Chrystusowi.
16 Z Niego całe Ciało - zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary - przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.
17 To zatem mówię i zaklinam [was] w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, z ich próżnym myśleniem,
18 umysłem pogrążeni w mroku, obcy dla życia Bożego, na skutek tkwiącej w nich niewiedzy, na skutek zatwardziałości serca.
19 Oni to doprowadziwszy siebie do nieczułości [sumienia], oddali się rozpuście, popełniając zachłannie wszelkiego rodzaju grzechy nieczyste.
20 Wy zaś nie tak nauczyliście się Chrystusa.
21 Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście pouczeni w Nim - zgodnie z prawdą, jaka jest w Jezusie,
22 że - co się tyczy poprzedniego sposobu życia - trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz,
23 odnawiać się duchem w waszym myśleniu
24 i przyoblec człowieka nowego, stworzonego według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.
25 Dlatego odrzuciwszy kłamstwo: niech każdy z was mówi prawdę do bliźniego, bo jesteście nawzajem dla siebie członkami.
26 Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce!
27 Ani nie dawajcie miejsca diabłu!
28 Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu.
29 Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym.
30 I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia.
31 Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważenie - wraz z wszelką złością.
32 Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie.
Versículos relacionados com List do Efezjan, 4:
Rozdział 4 Efezjan zajmuje się jednością ciała Chrystusa, w którym wierzący są powołani do życia godnego otrzymanego wezwania, z pokorą, łagodnością i miłością. Rozdział podkreśla znaczenie komunii między członkami ciała Chrystusa i potrzebą pozbycia się grzesznych zachowań. Poniżej znajduje się pięć wersetów w kolejności bliskości tematów rozdziału, z wyłączeniem wersetów Efezjan 4.
Przysłów 15:1: „Łagodna odpowiedź odchyla furię, ale słowo trwa gniew”. Ten werset podkreśla znaczenie reagowania łagodnymi i miłymi słowami, a nie surowymi i niegrzecznymi słowami, które mogą powodować gniew i konflikt.
1 Piotra 3:8: „Wreszcie pragną całą tę samą odwagę, współczującą, braterską przyjaciółmi, miłosiernymi, pokornymi”. Piotr wzywa wierzących do „równej odwagi”, okazywania współczucia, braterskiej przyjaźni, miłosierdzia i pokorze.
Kolosan 3:13: „Wspieraj drugą, wybacz ci, jeśli ktoś ma powód narzekania przeciwko innym. Tak jak Pan ci się wybaczył, więc wybacz”. Ten werset podkreśla potrzebę znoszenia się i wybaczenia sobie nawzajem jako wyraz miłości, którą Chrystus ma dla nas.
1 Jana 4:20: „Jeśli ktoś twierdzi:„ Kocham Boga ”, ale nienawidzcie jego brata jest kłamcą, bo ten, kto nie kocha swojego brata, którego widzi, nie może kochać Boga, którego nie widzi. " Jan podkreśla, że nie można kochać Boga i nienawidzić Jego brata, ponieważ miłość Boża prowadzi nas do wzajemnej miłości.
Efezjan 5:18: „A ty nie pijesz winem, w którym jest rozpusta, ale napełniasz cię z Ducha”. Ten werset podkreśla znaczenie bycia pełnym Ducha Świętego, a nie poddania się grzesznym zachowaniom, takim jak pijaństwo.
Chapters: