1 Rzekł Pan do Mojżesza: Idź do faraona i powiedz mu: Tak powiedział Pan, Bóg Hebrajczyków: Wypuść mój lud, aby Mi służył.
2 Jeżeli ich nie wypuścisz, a będziesz ich jeszcze zatrzymywał.
3 oto ręka Pana porazi bydło twoje na polu, konie, osły, wielbłądy, woły i owce, i będzie bardzo wielka zaraza.
4 Lecz Pan oddzieli bydło Izraelitów od bydła Egipcjan. Z izraelskiego nic nie zginie.
5 Pan ustalił czas, mówiąc: Jutro uczyni to Pan w tym kraju.
6 I nazajutrz Pan uczynił to, że wyginęło wszelkie bydło Egipcjan, a z bydła Izraelitów nic nie zginęło.
7 Faraon posłał na zwiady, i oto nic nie zginęło z bydła izraelskiego. Jednak serce faraona było uparte, i nie puścił ludu.
8 Rzekł Pan do Mojżesza i Aarona: Weźcie pełnymi garściami sadzy z pieca i Mojżesz niech rzuci ją ku niebu na oczach faraona,
9 a pył będzie się unosił nad całym krajem egipskim i sprawi u człowieka i u bydła w całej ziemi egipskiej wrzody i pryszcze.
10 Wzięli więc sadzy z pieca i stanęli przed faraonem, a Mojżesz rzucił ją ku niebu i powstały wrzody i pryszcze na ludziach i zwierzętach.
11 Czarownicy nie mogli stanąć przed Mojżeszem z powodu wrzodów, bo czarownicy mieli wrzody jak inni Egipcjanie.
12 Ale Pan uczynił upartym serce faraona, tak iż nie usłuchał ich, jak zapowiedział Pan Mojżeszowi.
13 I rzekł Pan do Mojżesza: Wstań rano i idź do faraona, i powiedz mu: To mówi Pan, Bóg Hebrajczyków: wypuść lud mój, aby Mi służył,
14 ponieważ tym razem ześlę wszystkie moje plagi na ciebie samego, na twoje sługi i na twój lud, abyś poznał, że nie ma równego Mi na całej ziemi.
15 Bo już teraz mógłbym wyciągnąć rękę i dotknąć ciebie i lud twój zarazą, byś został usunięty z ziemi.
16 Lecz dlatego zostawiłem cię przy życiu, byś zobaczył siłę moją i by imię moje zostało rozsławione po całej ziemi.
17 Jeśli zabraniasz jeszcze memu ludowi wyjścia i nie chcesz go puścić,
18 to jutro o tej porze spuszczę bardzo wielki grad, jakiego jeszcze w Egipcie nie było od dnia jego powstania aż dotąd.
19 A teraz poślij po twoje bydło i po wszystko, co masz na polu, bo każdy człowiek i każde zwierzę znajdujące się na polu, a nie zapędzone do zagrody, zginie, gdy na nich grad spadnie.
20 Kto ze sług faraona zląkł się słów Pana, schronił sługi swoje i bydło do domów,
21 ale kto nie wziął sobie słów Pana do serca, zostawił sługi swoje i bydło na polu.
22 Pan rzekł do Mojżesza: Wyciągnij rękę do nieba, by spadł grad na całą ziemię egipską, na człowieka, na bydło, na wszelką trawę polną na ziemi egipskiej.
23 I wyciągnął Mojżesz laskę swoją do nieba, a Pan zesłał grzmot i grad i spadł ogień na ziemię. Pan spuścił również grad na ziemię egipską.
24 I powstał grad i błyskawice z gradem na przemian tak ogromne, że nie było takich na całej ziemi egipskiej od czasu, gdy Egipt stał się narodem.
25 I spadł grad na całą ziemię egipską, na wszystko, co było na polu. Grad zniszczył ludzi, zwierzęta i wszelką trawę polną oraz złamał każde drzewo na polu.
26 Tylko w ziemi Goszen, gdzie byli Izraelici, nie było gradu.
27 Polecił więc faraon, by zawołano Mojżesza i Aarona, i rzekł do nich: Zgrzeszyłem tym razem. Pan jest sprawiedliwy, a ja i lud mój jesteśmy winni.
28 Błagajcie Pana, aby ustał grzmot potężny i grad, a puszczę was i nie będę was dłużej zatrzymywał.
29 Odpowiedział mu Mojżesz: Gdy wyjdę z miasta, wyciągnę dłonie do Pana. Grzmoty ustaną, a gradu nie będzie więcej, byś poznał, że ziemia należy do Pana.
30 Lecz ja wiem, że ty i słudzy twoi nie boją się jeszcze Pana Boga.
31 Len i jęczmień zostały zniszczone, ponieważ jęczmień miał już kłosy, a len kwiecie.
32 Ale pszenica i orkisz nie pokładły się, bo są późniejsze.
33 Wyszedł więc Mojżesz od faraona do miasta i wyciągnął dłonie do Pana, i ustały grzmoty i grad. Także deszcz już nie padał na ziemię.
34 Gdy faraon zobaczył, że ustał deszcz, grad i grzmot, zaczął znowu grzeszyć i stało się twarde jego serce i serca sług jego.
35 I pozostało tak uparte serce faraona, że nie wypuścił Izraelitów, jak to zapowiedział Pan przez Mojżesza.
Versículos relacionados com Księga Wyjścia, 9:
W Wyjści 9 Bóg nadal wysyła szkodniki o Egipcie jako sposób na pokazanie swojej mocy i zmuszanie faraona do uwolnienia ludu z Izraela. Szkodniki obejmują śmierć bydła, wrzody u zwierząt i ludzi, grad i koniki polne.
Job 37:13: „Sprawia, że upadają, czy dyscyplinować, czy demonstrować swoją miłosierną miłość”. Ten werset mówi o tym, jak Bóg używa naturalnych wydarzeń do dyscyplinowania lub okazywania miłosierdzia ludziom, które można zastosować do wysyłania szkodników do Egiptu w Exodus 9.
Izajasza 45:7: „Podnoszę światło i tworzę ciemność, promuję pokój i hańbę; ja, Pan, robię te wszystkie rzeczy”. Ten werset mówi o tym, jak Bóg ma absolutną kontrolę nad wszystkim, co dzieje się na Ziemi, w tym o zdolności wysyłania szkodników i nieszczęść.
Jeremiasz 5:12: „Zaprzeczają Panu, mówiąc:„ On nie istnieje! Nie będzie nic złego. Nie zobaczymy miecza ani głodu. ”„ Wersety ten można zastosować do postawy faraona na Wyjściu 9, którego odmówił, którego odmówił usłyszeć ostrzeżenia Boże i doznało konsekwencji szkodników.
Powtórzonego Prawa 7:15: „Pan usunie z was wszystkich chorób. Nie pozwoli ci cierpieć z powodu strasznych chorób, które znałeś w Egipcie; ale narzuci ich wszystkim, którzy ich nienawidzą”. Ten werset opowiada o tym, jak Bóg może leczyć i chronić swoich wyznawców przed chorobami i szkodnikami, jednocześnie narzucając je wrogom.
Psalm 105:27-28: „Wykonali wśród nich swoje cudowne znaki, swoje cuda w krainie kamery. Wysłał ich otaczającą ciemność, a ciemność ich zakryła”. Ten werset mówi o znakach i cuda, które Bóg wykonał w Egipcie, w tym ciemną plagę w Exodus 9.
Chapters: