1 Pan rzekł do Mojżesza: Powiedz Aaronowi: Wyciągnij rękę i laskę na rzeki, kanały i stawy i wprowadź żaby do ziemi egipskiej.
2 Aaron wyciągnął rękę swoją na wody Egiptu, wyszły żaby, i pokryły ziemię egipską.
3 Lecz czarownicy uczynili to samo dzięki swej wiedzy tajemnej i sprowadzili żaby na ziemię egipską.
4 Zawołał więc faraon Mojżesza i Aarona i rzekł: Proście Pana, żeby usunął żaby ode mnie i od ludu mego, a wypuszczę lud, aby złożył ofiarę dla Pana.
5 Odpowiedział Mojżesz faraonowi: Powiedz mi, kiedy mam prosić za ciebie, za twoje sługi i za lud twój, by Pan oddalił żaby od ciebie i od domów twoich, aby pozostały tylko w Nilu.
6 Odpowiedział: Jutro. I rzekł Mojżesz: Stanie się według słowa twego, abyś poznał, że nie ma nikogo jak Pan, nasz Bóg.
7 Żaby odejdą od ciebie, od twoich domów, od twoich sług i od ludu twego i pozostaną jedynie w Nilu.
8 Potem Mojżesz z Aaronem odeszli od faraona, a Mojżesz błagał Pana o spełnienie obietnicy, jaką w sprawie żab uczynił faraonowi.
9 Pan uczynił według prośby Mojżesza. Żaby wyginęły w domach, na polach i na podwórzach.
10 Zebrano je w stosy, a ziemia wydawała przykrą woń.
11 Gdy faraon zauważył, że ustąpił ucisk, serce jego stało się twarde: nie usłuchał Mojżesza i Aarona, co też Pan zapowiedział.
12 I rzekł Pan do Mojżesza: Powiedz Aaronowi: Wyciągnij laskę swoją i uderz proch ziemi, aby zamienił się w komary na całej ziemi egipskiej.
13 I uczynili tak: Aaron wyciągnął rękę swoją i laskę i uderzył proch ziemi. Komary pokryły ziemię i bydło, cały proch ziemi w kraju egipskim zamienił się w komary.
14 Lecz to samo starali się uczynić czarownicy dzięki swej wiedzy tajemnej, by sprowadzić komary, ale tego nie potrafili. Przyszły komary na ziemię i na zwierzęta.
15 Wówczas rzekli czarownicy do faraona: Palec to Boży, ale serce faraona pozostało uparte i nie usłuchał ich, co też Pan zapowiedział.
16 Rzekł Pan do Mojżesza: Wstań rano, by spotkać się z faraonem, gdy będzie wychodził nad wodę. Powiesz mu: To rzecze Pan: Wypuść lud mój, by Mi służył.
17 Jeżeli nie wypuścisz ludu mego, to Ja ześlę muchy na ciebie, na twoje sługi, na lud twój i na twoje domy, tak że domy Egipcjan zostaną napełnione muchami, a nawet ziemia, na której będą.
18 Lecz oddzielę w tym dniu ziemię Goszen, którą zamieszkuje mój lud, a nie będzie tam much, abyś wiedział, że Ja, Pan, rządzę w całym kraju.
19 I uczynię przedział między ludem moim a ludem twoim. Jutro ukaże się ten znak.
20 I uczynił tak Pan, i sprowadził mnóstwo much do domu faraona, do domów sług jego i na całą ziemię egipską. Kraj został zniszczony przez muchy.
21 Zawołał więc faraon Mojżesza i Aarona i rzekł: Możecie złożyć ofiarę Bogu waszemu, ale w tym kraju.
22 Odpowiedział Mojżesz: Nie wypada postępować w ten sposób, ponieważ obrazą Egipcjan byłaby nasza ofiara dla Pana, Boga naszego, gdybyśmy złożyli na ofiarę to, co w oczach Egipcjan jest niedozwolone. Czy za to nie ukamienowaliby nas?
23 Pójdziemy na pustynię, na trzy dni, aby złożyć ofiarę Panu, Bogu naszemu, jak nam to przykazał.
24 Odpowiedział faraon: Ja poślę was na pustynię, byście złożyli ofiarę Panu, Bogu waszemu, tylko nie oddalajcie się zbytnio i wstawcie się za mną.
25 Odpowiedział Mojżesz: Oto ja, gdy wyjdę od ciebie, będę prosił Pana, a jutro muchy usuną się od faraona, od sług jego i od ludu jego, tylko niech faraon nie oszukuje nas więcej, nie wypuszczając ludu, i pozwoli ludowi złożyć ofiarę Panu.
26 I wyszedł Mojżesz od faraona, i błagał Pana.
27 Pan zaś uczynił według próśb Mojżesza i usunął muchy od faraona, sług jego i od jego ludu. Nie pozostała ani jedna.
28 Lecz i tym razem serce faraona pozostało twarde, i nie puścił ludu.
Versículos relacionados com Księga Wyjścia, 8:
Exodus 8 opowiada o kontynuacji szkodników wysłanych przez Boga do Egiptu, aby faraon uwolnił lud Izraela. W tym rozdziale Mojżesz i Aaron przedstawiają faraon plagę żab i w obliczu ich odmowy uwolnienia ludzi, Bóg wysyła dużą ilość komarów na ziemię. Wybrane wersety to:
Psalm 78:45-46: „Wysłał roje komarów, które je pochłonęły, i żab, które ich zrujnowały. Wręczył zbieranie polnej na konikę polną i owoc jego pracy głodnym szarańczy”. Ten psalm odnosi się do szkodników wysłanych przez Boga do Egiptu i pokazuje, jak uprawy zostały zniszczone przez szkodniki.
Exodus 8:10: „Powiedział faraon, jutro”. Mojżesz odpowiedział: „Zgodnie z twoim słowem, że możesz wiedzieć, że nie ma nikogo takiego jak Pan, naszego Boga”. Mojżesz potwierdza autorytet Boga nad faraonem i jego zdolnością do kontrolowania szkodników.
Mateusza 12:39-40: „Odpowiedział:„ Złe i cudzołóstwo prosi o znak! Ale nie zostanie mu podany znak oprócz znaku proroka Jonas. Bo tak jak Jonas był trzy dni i trzy noce w Łódka wielkiej ryby, więc syn człowieka będzie trzy dni i trzy noce w sercu ziemi ”. W tym wersecie Jezus odwołuje się do Proroka Jonasza i jego roli jako znaku dla ludu Izraela.
Izajasza 51:9-11: „Obudź się, obudzaj się, ubierz się z siłą, o ramię Pana; obudź, jak w ostatnich dniach, jak w starożytnych pokoleniach.? Nie jesteś tym, który suszał morze, wody Z wielkiej otchłani, która sprawiła, że dno morza jest drogą, ponieważ odkupieni do minięcia? Ci, którzy uratowali, wrócą na Syjon z pieśniami radości; ich głowy; radość i radość dotrą do nich, a Will Will, a Will Will Dothing, a Will Will Uciekaj smutek i jęk. ” Ten werset podkreśla suwerenność Boga i jej zdolność do wyzwalania Jego ludu.
Jan 2:18-21: „Wtedy Żydzi zapytali: jaki znak pokazuje nam, aby zrobić te rzeczy? Jezus odpowiedział: Zniszczył to sanktuarium, aw ciągu trzech dni odzyskam go ponownie. Żydzi powiedzieli, że świątynia została zbudowana na czterdzieści -Sześć lat i wstaniesz za trzy dni? Ale sanktuarium, które mówił, było jego własnym ciałem. ” Werset ten odwołuje się do zmartwychwstania Jezusa i pokazuje, w jaki sposób Bóg ma moc podniesienia tego, co zostało zniszczone.
Chapters: