1 Tak więc za panowania Asarhaddona wróciłem do swego domu i żona moja Anna, i syn mój Tobiasz zostali mi przywróceni. Na naszą Pięćdziesiątnicę, to jest na Święto Tygodni, przygotowano mi wspaniałą ucztę, a ja zająłem miejsce przy stole.
2 Zastawiono mi stół i przyniesiono liczne potrawy. Wtedy powiedziałem do mojego syna Tobiasza: Dziecko, idź, a gdy znajdziesz kogo biednego z braci moich uprowadzonych do Niniwy, który zachowuje wierność całym sercem, przyprowadź go tu, aby jadł razem ze mną. Ja czekam, dziecko, na twój powrót.
3 Wyszedł więc Tobiasz, aby poszukać jakiegoś biednego między naszymi braćmi, ale wrócił i rzekł: Ojcze!, a ja odpowiedziałem: Oto jestem dziecko. A on odezwał się: Ojcze, oto jeden nasz rodak został zamordowany i porzucony na rynku. I dopiero co go uduszono.
4 Wtedy wyskoczyłem, pozostawiłem ucztę nietkniętą, ściągnąłem człowieka z placu i złożyłem go w jednym z moich pomieszczeń, czekając aż do zachodu, aby go pogrzebać.
5 Powróciłem, umyłem się i jadłem chleb w smutku.
6 Wspominałem sobie przy tym na słowa proroka Amosa, które wypowiedział o Betel: Wasze święta zamienią się na smutki, a wasze pieśni na żałobne lamentacje.
7 I wybuchnąłem płaczem. Potem, gdy słońce zaszło, wyszedłem, wykopałem grób i pogrzebałem tamtego.
8 Moi sąsiedzi mówili drwiąc ze mnie: Jeszcze się nie boi. Już bowiem z powodu takiego samego czynu poszukiwano go, aby go zabić, tak że musiał uciekać, i oto znowu grzebie umarłych.
9 Tej nocy wykąpałem się i poszedłem na podwórze, i położyłem się pod murem dziedzińca. Z powodu upału miałem twarz odkrytą.
10 Nie zauważyłem, że ptaki siedziały nade mną na murze. Wtedy spadły ciepłe odchody ich na moje oczy i spowodowały bielmo. Poszedłem do lekarzy, aby się wyleczyć. Ale tym bardziej oczy moje wygasały z powodu bielma, im bardziej smarowano mi je maścią, aż w końcu całkiem oślepłem. Przez cztery lata byłem niewidomy. Wszyscy moi bracia smucili się z mojego powodu. Achikar utrzymywał mnie przez dwa lata, zanim wyjechał do Elimaidy.
11 W tym właśnie czasie żona moja Anna przędła, wykonując kobiece roboty.
12 Odsyłała to wszystko pracodawcom, a oni dawali jej za to zapłatę. Siódmego dnia miesiąca Dystros odcięła przędzę i odesłała ją pracodawcom. Oni dali jej pełną zapłatę i dodali do tego koziołka.
13 Kiedy koziołek szedł do mnie, zaczął beczeć. Zawołałem wtedy żonę i powiedziałem: Skąd ten koziołek? Czy nie pochodzi on z kradzieży? Oddaj go właścicielom! Nie wolno nam bowiem jeść niczego, co pochodzi z kradzieży.
14 A ona mi rzekła: Jest to podarunek dodany mi do zarobku. Ja nie wierzyłem jej i powiedziałem, żeby oddała go właścicielom, i wstydziłem się z tego powodu za nią. A ona odpowiedziała: Gdzie są teraz twoje ofiary, gdzie są twoje dobre uczynki? Teraz jest już wszystko o tobie wiadome.
Versículos relacionados com Księga Tobiasza, 2:
W rozdziale 2 Księgi Tobiasu widzimy, jak Tobiasz opuszcza swój dom i odjeżdża w podróż, aby odzyskać dług przyjaciela. Podczas swojej podróży Tobias znajduje nieznajomego, którego nie uznaje za anioła ukrytego jako Rafael. Razem podróżują do miasta mediów, gdzie Tobias odzyskuje dług swojego przyjaciela i znajduje jego przyszłą żonę Sarę. Oto pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Tobias 2:
Przysłów 16:7 - „Kiedy mężczyzna dróg zadowoli Pana, nawet jego wrogowie nadrabiają z nim”. Tobias podróżował w poszukiwaniu długu, ale jego cnotliwe i pobożne zachowanie spowodowało większe błogosławieństwo, niż się spodziewał.
Izajasza 41:10 - „Nie bój się, bo jestem z tobą; nie bój się, bo jestem twoim Bogiem. Wzmocniam cię i pomogę; trzymam cię moją zwycięską prawą ręką”. Tobias stanął przed wieloma wyzwaniami podczas swojej podróży, ale zaufał Bogu i został nagrodzony za swoją wiarę.
Jakub 2:17 - „W ten sam sposób wiara sama w sobie, bez dzieł, nie żyje”. Tobias był człowiekiem wiary, ale był również gotów działać w swojej wierze, ponieważ pomagając niewidomym w jego podróży.
1 Piotra 4:8 - „Przede wszystkim szczerze się kochają, ponieważ miłość obejmuje wiele grzechów”. Żona Tobiasa, Sara, była dręczona przez demona i z pomocą Rafaela Tobias był w stanie ją uwolnić. Ta miłość i wierność sobie nawzajem miały fundamentalne znaczenie dla przezwyciężenia tego wyzwania.
Kaznodziei 3:1 - „Na wszystko jest pewna okazja; jest pewien czas dla każdego celu pod Niebo”. Podróż Tobias nie była łatwa, ale został nagrodzony za swoją wytrwałość i cierpliwość. Wersety te pokazują, w jaki sposób wiara, wytrwałość i zaufanie do Boga mogą pomóc w przezwyciężeniu wyzwań i otrzymywania błogosławieństw poza oczekiwaniami.
Chapters: