1 Jakub spojrzał i zobaczył, że Ezaw nadciąga z czterystu ludźmi. Podzieliwszy więc dzieci między Leę, Rachelę i dwie niewolnice,
2 uszykował niewolnice z ich dziećmi na przedzie, Leę z jej dziećmi nieco w tyle, a za nimi Rachelę i Józefa.
3 Sam zaś, idąc przed wszystkimi, siedem razy oddał pokłon swemu bratu, zanim się do niego zbliżył.
4 Ezaw pospieszył na jego spotkanie i objąwszy go za szyję ucałował go; i rozpłakali się obaj. Gdy Ezaw spostrzegłszy kobiety i dzieci, zapytał:
5 A ci kim są dla ciebie?, Jakub odpowiedział: To dzieci, którymi Bóg łaskawie obdarzył twego sługę.
6 Wtedy zbliżyły się niewolnice ze swymi dziećmi i oddały pokłon.
7 Potem przystąpiła Lea z dziećmi i oddała pokłon, a wreszcie Józef z Rachelą, którzy też oddali pokłon.
8 Ezaw zapytał: Dla kogo są te wszystkie stada, które spotkałem? Jakub odpowiedział: Obyś mnie darzył życzliwością, panie mój!
9 Na to Ezaw: Mam ja dużo, bracie mój, niechaj przy tobie zostanie to, co jest twoje.
10 Jakub rzekł: Ależ nie! Jeśli mnie darzysz życzliwością, przyjmij ode mnie ten mój dar. Bo przecież gdym ujrzał twe oblicze, było ono obliczem jakby istoty nadziemskiej i okazałeś mi wielką życzliwość.
11 Przyjmij więc dar mój, który dla ciebie przeznaczyłem; Bóg obdarzył mnie sowicie: mam wszystko! I tak nalegał na niego, aż wreszcie przyjął.
12 Po czym Ezaw rzekł: Ruszajmy w drogę i chodźmy; będę szedł razem z tobą.
13 Jakub odpowiedział: Wiesz, panie mój, że mam dzieci wątłe, a owce i krowy karmią młode; jeśli je będę pędził choćby dzień jeden, padnie mi cała trzoda.
14 Idź więc, panie mój, przed sługą swym, ja zaś będę szedł powoli, tak jak będzie mogła nadążyć moja trzoda, którą pędzę, i jak będą szły dzieci, aż przyjdę do ciebie, panie mój, do Seiru.
15 Ezaw zapytał: Może ci zostawić kilku moich ludzi, którzy są ze mną? A na to Jakub: Na cóż mi oni, skoro ty, panie mój, darzysz mnie życzliwością.
16 Ezaw udał się tego dnia w drogę powrotną do Seiru.
17 Jakub wyruszył do Sukkot, gdzie zbudował sobie dom, a dla swych stad postawił szałasy. - Dlatego nazwano tę miejscowość Sukkot.
18 Wreszcie Jakub po powrocie z Paddan-Aram dotarł szczęśliwie do Sychem w Kanaanie. Obrawszy sobie miejsce w pobliżu tego miasta,
19 nabył od synów Chamora, ojca Sychema, za sto kesitów kawał pola, na którym rozbił swe namioty.
20 Tam też ustawił ołtarz i nazwał go imieniem Boga, Boga Izraela.
Versículos relacionados com Księga Rodzaju, 33:
Genesis 33 opisuje spotkanie Ezau i Jacoba po latach separacji. Jacob, obawiając się zemsty Ezawa, wysyła prezenty, aby uspokoić swojego brata. Rozdział kończy się ofertą Ezau w podróży z Jacobem, ale Jacob odmawia, twierdząc, że dzieci i stada są słabe i potrzebują odpoczynku. Oto pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Księdze Rodzaju 33:
Powtórzonego Prawa 23:7 - „Nie będziesz nie powstrzymać edomy, bo to twój brat, a nie Egipcjanin, ponieważ cudzoziemiec poszedł w jego ziemi”. Ten werset podkreśla znaczenie pojednania między braciami, nawet jeśli w przeszłości mieli konflikty. Jacob i Ezu to bracia, którzy pogodziją się po latach wrogości.
Przysłów 16:7 - „Kiedy drogi człowieka podoba się Panu, swoim wrogom zawierają pokój z Nim”. Ten werset podkreśla znaczenie działania z sprawiedliwością i uczciwością, co może nawet doprowadzić wrogów do pogodzie. Jacob działał z uczciwością i wysłał do Ezau, aby go uspokoić.
Izajasza 32:17 - „A skutkiem sprawiedliwości będzie pokój, a działanie sprawiedliwości, odpoczynku i bezpieczeństwa na zawsze”. Ten werset podkreśla związek między sprawiedliwością a pokojem. Jacob i Ezu znaleźli pokój po latach konfliktu, dzięki sprawiedliwości i uczciwości Jakuba.
Mateusza 5:9 - „Błogosławieni są pokój, ponieważ będą nazywani dziećmi Boży”. Ten werset podkreśla znaczenie pokoju i pojednania w życiu chrześcijańskim. Jacob i Ezu pojedtali się po latach konfliktu i dlatego mogą być uznawani za zadania.
Hebrajczyków 12:14 - „Śledziłem pokój z całym i uświęceniem, bez którego nikt nie zobaczy Pana”. Ten werset podkreśla znaczenie pokoju i uświęcenia w życiu chrześcijańskim. Jacob i Ezu pojedtali się po latach konfliktu, a zatem podążyli ścieżką pokoju i uświęcenia.
Chapters: