1 Sara doczekała się stu dwudziestu siedmiu lat życia.
2 Zmarła ona w Kiriat-Arba, czyli w Hebronie, w kraju Kanaan. Abraham rozpoczął więc obrzędową żałobę po Sarze, aby ją opłakać.
3 A potem powstawszy odszedł od swej zmarłej i zwrócił się do Chetytów z taką prośbą:
4 Choć mieszkam wśród was jako przybysz, sprzedajcie mi tu u was grób na własność, abym mógł pochować moją zmarłą.
5 Chetyci dali taką odpowiedź Abrahamowi:
6 Posłuchaj nas, panie! Uchodzisz wśród nas za człowieka szczególnie zaszczyconego przez Boga; pochowaj więc swą zmarłą w najprzedniejszym z naszych grobów. Nikt z nas nie odmówi ci swego grobu do pochowania twej zmarłej.
7 Wtedy Abraham powstał i, oddawszy pokłon zgromadzonym Chetytom, zaczął do nich tak mówić:
8 Jeśli godzicie się, abym pochował moją zmarłą, posłuchajcie mnie! Proście za mną Efrona, syna Sochara,
9 żeby mi sprzedał pieczarę Makpela, która znajduje się na krańcu jego pola; za odpowiednią cenę niechaj mi ją sprzeda, abym miał wśród was grób na własność.
10 Efron Chetyta, który siedział wśród swych współplemieńców, odpowiedział Abrahamowi wobec nich i wobec wszystkich wchodzących w bramę miasta:
11 Nie, panie mój, posłuchaj mnie: pole to i pieczarę, która na nim się znajduje, daję ci; w obecności moich współbraci daję ci ją, pochowaj swą zmarłą.
12 Ale Abraham, oddawszy pokłon Chetytom,
13 oświadczył Efronowi wobec zebranych: Raczej ty zechciej mnie posłuchać: daję pieniądze za to pole, przyjmij ode mnie, a wtedy dopiero pochowam tam moją zmarłą.
14 Efron dał na to Abrahamowi taką odpowiedź:
15 Panie mój, posłuchaj mnie: ziemia warta czterysta syklów srebra - suma niewielka dla mnie i dla ciebie - pochowaj swoją zmarłą!
16 Abraham przystał na żądanie Efrona. Odważył więc Efronowi sumę, którą ten wymienił w obecności Chetytów: czterysta syklów srebra, jakie były wówczas w obiegu.
17 Tak więc posiadłość Efrona w Makpela, w pobliżu Mamre, czyli pole i znajdująca się na nim pieczara, oraz wszystkie drzewa wzdłuż jego granicy stały się
18 własnością Abrahama w obecności Chetytów i wszystkich, którzy wchodzili w bramę ich miasta.
19 A potem Abraham pochował swoją żonę Sarę w pieczarze na polu zwanym Makpela w pobliżu Mamre, czyli Hebronu, w kraju Kanaan.
20 Odtąd pole i znajdująca się na nim pieczara przeszły od Chetytów do Abrahama jako tytuł własności grobu.
Versículos relacionados com Księga Rodzaju, 23:
Genesis 23 mówi śmierć Sarah i poszukiwania Abrahama miejsca, w którym można ją pochować. Prosi synów Hete o jaskinię o użycie go jako grobu, i ostatecznie kupuje jaskinię Macpeli, gdzie zakopuje Sarę. Historia pokazuje znaczenie, jakie Abraham przywiązał na pogrzeb i honor zmarłych, a także szacunek dla lokalnych zwyczajów.
Psalm 116:15: „Precious jest na widoku Pana śmierci jego świętych”. Werset ten podkreśla znaczenie, jakie Bóg nadaje swoim sługom, nawet po śmierci, i może być związany ze sposobem, w jaki Abraham zajął się pogrzebem Sary.
Ecclesiastes 7:2: „Lepiej iść do domu, w którym jest żałoba niż pójście do domu, w którym jest uczta, ponieważ w tym jest koniec wszystkich ludzi, a żyjący stosuje go do twojego serca”. Ten werset podkreśla znaczenie zapamiętywania śmierci i wartości życia. Abraham był wyraźnie świadomy tej wartości i szukał odpowiedniego miejsca na pogrzeb Sary.
Filipian 3:20: „Ale nasze miasto jest w niebie, od którego oczekujemy również Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa”. Ten werset podkreśla ideę, że nasz prawdziwy dom nie jest na ziemi, ale w niebie. Jednak, podobnie jak Abraham, ważne jest, aby szanować lokalne tradycje i dawać należne zaszczyt umarłym, gdy jesteśmy na ziemi.
Hebrajczyków 11:13: „Wszystkie te umarły w wierze bez otrzymania obietnic; ale widząc ich z daleka, wierząc w nich i obejmując ich, wyznał, że byli cudzoziemcami i pielgrzymami na ziemi”. Ten werset wskazuje, że słudzy Boży są tak obcokrajowcami na tej ziemi, tylko mijając, i przypomina nam, że powinniśmy traktować ziemię z szacunkiem i honorować lokalne zwyczaje, nawet gdy przygotowujemy się do naszej prawdziwej ojczyzny.
Objawienie 14:13: „I usłyszałem głos z nieba, który do mnie powiedział, napisz: Błogosławieni, którzy teraz umierają w Panu. Tak, Duch mówi, że mogą odpocząć od swoich dzieł, a ich dzieła podążają oni. " Ten werset podkreśla, że umarli, którzy umierają w Panu, zostaną pobłogosławieni i będą odpocząć. Abraham chciał się upewnić, że Sara ma odpowiednie miejsce do odpoczynku w pokoju.
Chapters: