1 Chciej słuchać, Hiobie, mej mowy, nadstaw ucha na wszystkie me słowa.
2 Pomyśleć chciej, usta otwarłem, język mówi pod podniebieniem,
3 prawe me serce i mowa, czysta w mych ustach jest mądrość.
4 I mnie też stworzył duch Boży, tchnienie Wszechmocnego i mnie uczyniło.
5 Jeśli zdołasz, odpowiedz! Sprzeciw się, przedstaw swą sprawę!
6 Tylem, co ty, wart u Boga. I jam jest z gliny zrobiony.
7 Niech mowy cię moje nie płoszą, powagą cię nie przytłaczam.
8 Ale tyś mówił do moich uszu, słyszałem dźwięk twoich słów:
9 Czysty jestem, bez grzechu, niewinny i nie mam zmazy.
10 A znalazł On u mnie niewierność, za wroga mnie swego uważa.
11 Nogi me zakuł w kajdany, baczy na każdy mój krok.
12 Tu nie masz słuszności - powiadam, bo wyższy jest Bóg od człowieka.
13 Czemu się z Nim spierałeś: Moje słowa są bez odpowiedzi?
14 Bóg raz się odzywa i drugi, tylko się na to nie zważa.
15 We śnie i w nocnym widzeniu, gdy spada sen na człowieka; i w czasie drzemki na łóżku
16 otwiera On ludziom oczy, przerażenie budzi w ich sercu.
17 Chce odwieść człowieka od grzechu i męża uwolnić od pychy,
18 uchronić duszę od grobu, a życie - od ciosu dzidy.
19 Przez cierpienie nawraca na łożu i udrękę w kościach nieustanną.
20 Kiedy posiłek już zbrzydnie i smaczne pokarmy są wstrętne;
21 gdy ciało mu w oczach zanika i nagie kości zostają,
22 jego dusza się zbliża do grobu, a życie do miejsca umarłych.
23 Gdy ma on swego anioła, obrońcę jednego z tysiąca, co mu wyjaśni powinność;
24 zlituje się nad nim i prosi: Uwolnij od zejścia do grobu, za niego okup znalazłem -
25 to wraca do dni młodości, jak wtedy ciało ma rześkie,
26 błaga Boga, a On się lituje, radosne oblicze nań zwraca. Przywrócono mu dawną prawość
27 i ludziom swym tak wyśpiewuje: Grzeszyłem, przewrotnie działałem, nie oddał mi On według mej winy,
28 uwolnił od zejścia do grobu, me życie raduje się światłem.
29 Wszystko to dwa i trzy razy Bóg czyni względem człowieka,
30 chcąc go uwolnić od grobu i oświecić blaskiem żyjących.
31 Uważaj, Hiobie, i słuchaj, lub milcz, a ja będę mówił.
32 Może chcesz coś powiedzieć? Przemów, skargę twą przyjmę.
33 Czy nie chcesz? Przeto posłuchaj! Milcz - ja cię nauczę mądrości.
Versículos relacionados com Księga Hioba, 33:
Job 33 to rozdział, w którym Eliú, jeden z przyjaciół Job, tworzy przemówienie broniące prawości Boga i przesłuchując oświadczenia o jego niewinności. Eliú twierdzi, że Bóg przemawia na różnych sposobach do ludzi i że praca powinna zwrócić uwagę na te formy boskiej komunikacji. Na tej podstawie wybrane wersety mają związek z komunikacją Boga z ludźmi oraz znaczeniem słuchania i posłuszeństwa ich głosem.
Psalm 32:8: „Poinstruuję cię i nauczę, jak musisz śledzić; poprowadzę cię oczami”. Ten werset podkreśla znaczenie Boga jako przewodnika i instruktora, podobnie jak Eliú sugeruje, że Job musi usłyszeć głos Boga.
Jan 10:27: „Moje owce słyszą mój głos, a ja je znam, a oni za mną podążają”. Jezus używa obrazu słuchania owiec i podążania za głosem pastora, aby pokazać, jak jego naśladowcy muszą Go usłyszeć i posłuchać.
Przysłów 3:6: „Rozpoznaje go na wszystkie twoje sposoby, a on wyprostuje twoje ścieżki”. Ten werset podkreśla znaczenie rozpoznawania Boga we wszystkich aspektach życia i podążania ścieżką, którą definiuje.
Izajasza 30:21: „A twoje uszy usłyszą słowo tego, co jest za tobą, mówiąc: to jest droga, chodź, bez odchylenia cię w prawo lub w lewo”. Ten werset opowiada o głosie Boga, prowadząc ludzi w drodze i o tym, jak powinni zwrócić uwagę na słuchanie go.
Hebrajczyków 12:25: „Widzisz, że nie odrzucasz tego, co mówi; jeśli nie uciekliby z tych, którzy odrzucili ich na ziemi, tym mniej uciekamy, jeśli odbiegamy od nieba”. Ten werset podkreśla znaczenie słuchania i posłuszeństwa głosu Boga, ostrzegając, że odrzucenie jego przesłania ma negatywne konsekwencje.
Chapters: