Ewangelia Marka, 4
28. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie.
28. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie.
Święty Mark 4 przedstawia kilka przypowieści o Jezusie na temat królestwa Bożego i Jego przesłaniu. Pierwsza przypowieść dotyczy siewcy, która rozprzestrzenia nasiona w różnych typach gleby. Druga przypowieść dotyczy nasiona, które rośnie same. Trzecia przypowieść znajduje się na ziarnie gorczycy, które staje się dużym drzewem. Jezus uspokaja także burzę na morzu i leczy demoniczną gerasene.
Łukasza 8:15: „Ale tym, który wpadł na dobrą ziemię, są ci, którzy z dobrym i doskonałym sercem słyszą słowo, zachowują je i przynoszą owoce z wytrwałością”. Werset ten dotyczy bezpośrednio pierwszej przypowieści Jezusa nad siewnikiem. Podkreśla znaczenie słuchania Słowa Bożego i posiadania otwartego i otwartego serca dla przesłania o przyniesieniu owoców.
1 Koryntian 3:6-7: „Sadziłem, Apollo podlewał się; ale Bóg poszedł się rozwinąć. Więc ani rośliny są czymś, ani co nawadniać, ale Bóg, który daje wzrost”. Wersety te odnoszą się do drugiej przypowieści Jezusa nad ziarnem, które rośnie dla siebie. Pamiętają, że Bóg daje wzrost i życie, niezależnie od ludzkiej pracy.
Ezechiel 17:22-24: „Tak mówi Pan Bóg: wezmę również ze szczytu High Cedar Cup i umieściłem go; z głównej jego odnowień pokroję gałąź i zasadzę go na wysokim i wysokim i Sublime. Z Izraela sadzę go, a on da gałęzie i wyprodukuje owoce i będzie wspaniałym cedrem; a pod nim zamieszka wszelkiego rodzaju ptaki; w cieniu ich gałęzi zamieszkają wszystkie ptaki nieba. " Wersety te odnoszą się do trzeciej przypowieści Jezusa nad ziarnem gorczycy, które staje się dużym drzewem. Pamiętają, że Bóg może używać małych rzeczy do robienia wielkich dzieł i że jego praca jest owocna i gościnna.
Psalm 107:29: „Burza ustała, a ich fale są uspokojące”. Werset ten dotyczy odcinka, w którym Jezus uspokaja burzę w morzu. Pokazuje władzę Jezusa nad siłami natury i pewnością siebie, jaką możemy mieć w Nim, nawet w czasach strachu i niebezpieczeństwa.
Dzieje 16:18: „I to robiła przez wiele dni. Ale Paweł, zaniepokojony, odwrócił się i powiedział do Ducha, w imieniu Jezusa Chrystusa, wysyłam was z niej. I jednocześnie wyszedł”. Werset ten dotyczy lekarstwa demonicznego gerasene. Podkreśla autorytet Jezusa nad złymi duchami i zdolnością Jezusa do uzdrowienia i wyzwolenia potrzebującym ludziom.
“O demônio é forte com quem o teme, mas é fraco com quem o despreza.” São Padre Pio de Pietrelcina
