1 Pewnego razu - gdy tłum cisnął się do Niego, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret -
2 zobaczył dwie łodzie, stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci.
3 Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy.
4 Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!
5 A Szymon odpowiedział: Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci.
6 Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać.
7 Skinęli więc na współtowarzyszy w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały.
8 Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny.
9 I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali;
10 jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił.
11 I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim.
12 Gdy przebywał w jednym z miast, zjawił się człowiek cały pokryty trądem. Gdy ujrzał Jezusa, upadł na twarz i prosił Go: Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić.
13 Jezus wyciągnął rękę i dotknął go, mówiąc: Chcę, bądź oczyszczony. I natychmiast trąd z niego ustąpił.
14 A On mu przykazał, żeby nikomu nie mówił: Ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż ofiarę za swe oczyszczenie, jak przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich.
15 Lecz tym szerzej rozchodziła się Jego sława, a liczne tłumy zbierały się, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych niedomagań.
16 On jednak usuwał się na miejsca pustynne i modlił się.
17 Pewnego dnia, gdy nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i Jerozolimy. A była w Nim moc Pańska, że mógł uzdrawiać.
18 Wtem jacyś ludzie niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim.
19 Nie mogąc z powodu tłumu w żaden sposób go przynieść, wyszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem w sam środek przed Jezusa.
20 On widząc ich wiarę rzekł: Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy.
21 Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić. Któż On jest, że śmie mówić bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy prócz samego Boga?
22 Lecz Jezus przejrzał ich myśli i rzekł do nich: Co za myśli nurtują w sercach waszych?
23 Cóż jest łatwiej powiedzieć: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy powiedzieć: Wstań i chodź?
24 Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów - rzekł do sparaliżowanego: Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu!
25 I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga.
26 Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj.
27 Potem wyszedł i zobaczył celnika, imieniem Lewi, siedzącego w komorze celnej. Rzekł do niego: Pójdź za Mną.
28 On zostawił wszystko, wstał i chodził za Nim.
29 Potem Lewi wyprawił dla Niego wielkie przyjęcie u siebie w domu; a była spora liczba celników oraz innych, którzy zasiadali z nimi do stołu.
30 Na to szemrali faryzeusze i uczeni ich w Piśmie i mówili do Jego uczniów: Dlaczego jecie i pijecie z celnikami i grzesznikami?
31 Lecz Jezus im odpowiedział: Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają.
32 Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników.
33 Wówczas oni rzekli do Niego: Uczniowie Jana dużo poszczą i modły odprawiają, tak samo uczniowie faryzeuszów; Twoi zaś jedzą i piją.
34 Jezus rzekł do nich: Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi?
35 Lecz przyjdzie czas kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli.
36 Opowiedział im też przypowieść: Nikt nie przyszywa do starego ubrania jako łaty tego, co oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie nada się do starego.
37 Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki i samo wycieknie, i bukłaki się zepsują.
38 Lecz młode wino należy wlewać do nowych bukłaków.
39 Kto się napił starego wina, nie chce potem młodego - mówi bowiem: Stare jest lepsze.
Versículos relacionados com Ewangelia Łukasza, 5:
Rozdział 5 Łukasza zaczyna się od cudownego połowów wykonanych przez Jezusa, co przyciąga uwagę uczniów i prowadzi ich do podążania za Nim. Następnie Jezus uzdrawia trędowatego i paralitycznego i wzywa Leviego (znanego również jako Mateusza), aby podążać za nim, co powoduje kontrowersje wśród faryzeuszy. Wreszcie Jezus porównuje swoje przesłanie z potrzebą włożenia nowego wina w nowe zapachy, co wskazuje, że jego głoszenie nie można zrozumieć przez starożytne tradycje.
Przysłów 28:13: „Które obejmuje twoje przestępstwa, nigdy się nie powiadomi, ale to, co wyznaje ich i osiągnie miłosierdzie”. Werset ten podkreśla znaczenie spowiedzi i pokuty, coś, co ilustruje w historii paraliżu uzdrowionego przez Jezusa w Łukasza 5:17-26.
Izajasza 43:25: „Ja, ja, jestem tym, co usuwam wasze przestępstwa ze względu na mnie i wasze grzechy, których nie pamiętam”. Ten werset podkreśla przebaczenie oferowane przez Boga, które pokazano w uzdrowieniu trędowatego w Łukasza 5:12-16.
Mateusza 9:12: „A Jezus, słysząc to, odpowiedział, zdrowie nie potrzebują lekarza, ale chorzy”. Ten werset pokazuje postawę Jezusa, by zbliżyć się do grzeszników i chorych, co ilustruje jego wybór, aby nazwać Levi, publicanem, aby być jednym z jego uczniów w Łukasza 5:27-32.
Mark 2:22: „I nikt nie składa nowego wina w starych wina; w przeciwnym razie wino złamie szanse i zarówno wino, jak i ODRE są utracone; ale nowe wino leży w nowych skrzydłach”. Werset ten jest podobny do metafory używanej przez Jezusa w Łukaszu 5:37-39 w celu wyjaśnienia, że jego przesłanie nie może być ograniczone przez starożytne tradycje.
Łukasza 15:7: „Mówię wam, że grzesznik będzie większa radość, który żałuje niż za dziewięćdziesiąt dziewięć prawych, którzy nie potrzebują pokuty”. Werset ten pokazuje znaczenie, jakie Jezus przywiązuje się do pokuty i zbawienia grzeszników, które są zilustrowane w jego interakcji z Levi w Łukasza 5:27-32.
Chapters: