1 W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności.
2 Kamień od grobu zastały odsunięty.
3 A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa.
4 Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach.
5 Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?
6 Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei:
7 Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie.
8 Wtedy przypomniały sobie Jego słowa
9 i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym.
10 A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to Apostołom.
11 Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary.
12 Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.
13 Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.
14 Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło.
15 Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi.
16 Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.
17 On zaś ich zapytał: Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze? Zatrzymali się smutni.
18 A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało.
19 Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu;
20 jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali.
21 A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało.
22 Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu,
23 a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje.
24 Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli.
25 Na to On rzekł do nich: O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!
26 Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?
27 I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.
28 Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej.
29 Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z nimi.
30 Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im.
31 Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu.
32 I mówili nawzajem do siebie: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?
33 W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi,
34 którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi.
35 Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.
36 A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam!
37 Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha.
38 Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach?
39 Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam.
40 Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.
41 Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: Macie tu coś do jedzenia?
42 Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby.
43 Wziął i jadł wobec nich.
44 Potem rzekł do nich: To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach.
45 Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma,
46 i rzekł do nich: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie,
47 w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy.
48 Wy jesteście świadkami tego.
49 Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka.
50 Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich.
51 A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.
52 Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy,
53 gdzie stale przebywali w świątyni, "wielbiąc i" błogosławiąc Boga.
Versículos relacionados com Ewangelia Łukasza, 24:
Święty Łukasza 24 donosi o wydarzeniu zmartwychwstania Jezusa i jego występów dla uczniów. Jest to rozdział pełen tajemnicy, emocji i objawienia. Poniżej znajduje się pięć wersetów z innych części Biblii, które odnoszą się do tematów pokrytych St. Łukasza 24:
Jana 11:25-26: „Jestem zmartwychwstaniem i życiem. Ten, kto we mnie wierzy, chociaż umiera, będzie żył; a wszyscy, którzy żyją i wierzą we mnie, nie umrze, wiecznie”. Te słowa od Jezusa do Marthy, siostry Łazarza, pokazują, że Jezus ma władzę nad śmiercią i że ci, którzy w Niego wierzą, będą mieli życie wieczne.
Mateusza 28:6: „Nie ma go tutaj, bo on został, jak powiedział. Przyjdź, zobacz, gdzie on leżał”. Te słowa anioła w pustym grobie wskazują, że zmartwychwstanie Jezusa naprawdę się wydarzyło i że nie jest już martwy.
Dzieje 1:9: „A kiedy to powiedział, został podniesiony w ich wzroku, a chmura go przyjęła, ukrywając go w oczach”. Te słowa opisują powstanie Jezusa do nieba, pokazując, że nie jest już fizycznie fizycznie na Ziemi.
Jana 20:29: „Jezus powiedział do niego, bo widziałeś, Thomas, dorastał; pobłogosławiłeś tych, którzy nie widzieli i nie wierzyli”. Te słowa Jezusa do Thomasa, który musiał zobaczyć, jak Jezus powstał, wskazują, że wiara jest niezbędna do wiary w zmartwychwstanie Jezusa.
1 Koryntian 15:17: „A jeśli Chrystus się nie wstał, na próżno jest dla waszej wiary, a ty nadal jesteście w grzechach”. Te słowa Pawła pokazują znaczenie zmartwychwstania Jezusa jako podstawy wiary chrześcijańskiej i zbawienia grzechów.
Chapters: