Ewangelia Jana, 2
11. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
11. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Drugi rozdział Ewangelii Jana donosi o pierwszym publicznym cudu Jezusa, kiedy zamienił wodę w wino w małżeństwo w Kanie. Ten rozdział zawiera również odcinek, w którym Jezus wydaleje kupców świątynnych w Jerozolimie i mówi o swojej śmierci i zmartwychwstaniu. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami tego rozdziału:
Łukasza 2:19: „Ale Maryja zachowała te wszystkie rzeczy i odzwierciedlała w swoim sercu”. Ten werset mówi o Maryi, która trzyma w swoim sercu słowa i wydarzenia otaczające narodziny Jezusa. Podobnie wydarzenia z rozdziału 2 Ewangelii Jana pokazują znaczenie refleksji na temat nauk i cudów Jezusa.
Mateusza 21:12: „I Jezus wszedł do świątyni Bożej, wydalił wszystkich, którzy tam sprzedali i kupił, powalił stoły zmieniaczy pieniędzy i krzesła tych, którzy sprzedali gołębie”. Ten werset opisuje scenę podobną do tego, co dzieje się w Jana 2, w której Jezus wydaleje handlowcom świątyni w Jerozolimie. To pokazuje znaczenie, jakie Jezus przyznaje do właściwego kultu Bogu i świętości świątyni.
Marka 10:34: „I wyśmiewają go, będą się na niego pluć, kędą go i zabiją; ale po trzech dniach powstanie”. W tym wersecie Jezus mówi o swojej śmierci i zmartwychwstaniu, ważnym tematowi, który jest zwrócony w Jana 2, kiedy Jezus mówi uczniom, że jeśli świątynia zostanie zniszczona, odbuduje go za trzy dni.
Jan 1:14: „A słowo stało się ciałem i mieszka wśród nas, a my widzieliśmy Jego chwałę, chwałę jako jedynie uwolnionego Ojca, pełen łaski i prawdy”. Ten werset opisuje wcielenie Jezusa, ważny temat w rozdziale 2 Jana, ponieważ jego pierwszy cud publiczny pokazuje jego boską moc.
Hebrajczyków 4:15: „Ponieważ nie mamy arcykapłana, który nie może litować się na nasze słabości, był kuszony we wszystkim na nasze podobieństwo, ale bez grzechu”. Ten werset mówi o tym, jak Jezus doświadczył tych samych pokus i słabości jak istoty ludzkie, ale pozostał bez grzechu. Jest to istotne dla odcinka, w którym Jezus zamienia wodę w wino, co pokazuje, że może zapewnić obfitość bez poddania się ekscesom i pokusom życia.
“Desapegue-se daquilo que não é de Deus e não leva a Deus”. São Padre Pio de Pietrelcina
